شرکت نگین سبز پویش عسلویه

آشنایی با مگس ها

مگس و انواع آن

مگس ها یا دوبالان (نام علمی: Diptera) از بزرگترین گروه های حشرات است که در حال حاضر بیش از 750000 نوع از آن ها وجود دارد.

ساختار بدن مگس

مانند تمامی حشرات، بدن مگس خانگی به سه بخش تقسیم شده است (سر، قفسه‌ی سینه و شکم)، بخش اسکلت بدن و شش پای بندبندی. همچنین مگس ها یک جفت بال شفاف دارند.

زبان مگس مانند زبان پروانه لوله ای است و بدنش استخوان و ریه ندارد. عمل تنفس به وسیله مساماتی که در قسمت های مختلف بدن او وجود دارد انجام می گیرد. پاهای مگس مخصوص خود این حشره است. زیرا این پاها دارای سوپاپ هایی است که به وسیله آن مگس قادر است روی شیشه یا سقف اتاق به آسانی راه برود و پایین نیفتد.

مگس با استفاده از پاها و دهان خود غذا را می چشد. بدن مگس پوشیده از موهای نازکی است که گاهی آنها را به وسیله پاهای خود تمیز می کند.

اندازه ی مگس های بزرگسال شش تا 12.5 میلیمتر است و پهنای بال آنها 13 تا 15 میلیمتر می باشد. مگس خانگی خاکستری تیره‌ بوده و چهار خط تیره رنگ روی قفسه ی سینه ی خود دارد. مگس ها تنها مایعات می خورند اما می توانند با بزاق دهان خود بسیاری از غذاهای جامد را به مایع تبدیل کنند.

قفسه ی سینه ی مگس آبی یا حتی سیاه است و چهار خط تیره ی طولی روی پشت آن قرار دارد. تمام بدن مگس با پوششی مو مانند گرفته شده است. اغلب مگس های ماده کمی از نرها بزرگتر هستند و فضای بیشتری بین چشم های قرمز آن ها خالی است. شفیره ی مگس در شرایط مختلف از 8 تا 20 میلی گرم متغیر است.

مگس های بالغ، به طور معمول حدود 2 هفته و نیم عمر دارند اما در دماهای پایین تر، حتی تا 3 ماه هم می توانند زنده بمانند؛ همچنین، نوزاد مگس ها تنها 24 ساعت پس از تخم گذاری، از تخم بیرون آمده و متولد می شود.

چرخه ی زندگی مگس

مگس تخم هایش را معمولاً درون زمین، شکاف ها، چوب و یا کودهای حیوانی می ریزند. این تخم ها در عرض یک تا چهار ساعت به لارو تیدیل می شوند. لارو مگس در مرحله ی چها روزه اش (همانند لارو تمام حشرات دیگر) از گیاهان یا مواد حیوانی پوسیده تغذیه می کند.

همچنان که لارو بزرگ می شود، به حالت شفیرگی (حالتی که پنج روز زمان می خواهد) در می آید. در این فاصله، حشره همان طور که در حالت دگرگونی است، استراحت هم می کند.

هر مگس ماده می تواند تقریباً در طول عمر خود 500 تخم بگذارد، این تخم ها در چندین گروه 75 تا 150 تایی هستند. تخم ها سفید و حدود 1.2 میلیمتر هستند. پس از یک روز لارو از تخم بیرون می آید. آن ها از مواد ارگانیک مانند زباله ها، مردار و یا مدفوع تغذیه می کنند. لاروها سفید و رنگ پریده بوده و 3 تا 9 میلیمتر هستند. لاروها پا نداشته و انتهای دهانشان باریک است. چرخه ی زندگی در مرحله ی لارو 14 تا 36 ساعت است.

در چهارمین مرحله ی زندگی آن ها به یک مکان خشک و سرد رفته و تبدیل به شفیره می شوند. شفیره قرمز مایل به قهوه ای و حدود 8 میلیمتر است. مگس های بالغ از شفیره به وجود می آیند.

مگس بالغ در طبیعت دو هفته عمر می کند و اگر در شرایط مساعد آزمایشگاهی باشد کمی بیشتر زنده خواهد ماند. با تبدیل از شفیره رشد مگس کامل می شود. مگس های کوچک همیشه مگس های جوان نیستند بلکه علت کوچکی آن ها تغذیه ی ناکافی در دوران لارو است.

36 ساعت بعد از خارج شدن از حالت لارو مگس ماده آماده ی جفتگیری است. مگس نر برای انتقال اسپرم به ماده بر پشت او قرار می‌گیرد. اغلب ماده تنها یکبار جفتگیری می کند و اسپرم را نگه می دارد تا از آن برای چندین بار تخمگذاری استفاده کند. رشد مگس به گرمی هوا بستگی دارد. هرچه هوا گرمتر باشد مگس ها سریعتر بزرگ می شوند.

مگس ها معمولاً در فصل زمستان می میرند. با این همه برخی از آنها زمستان را پشت سر می گذارند، اما این کار فقط در وضعیت کاملاً مطلوب امکان پذیر است. مگس ها اگر بتوانند داخل انبارها یا داخل اماکن مسکونی (یعنی جاهایی که مواد آلی و گرمای کافی برای خوردن و تولید مثل وجود دارد) پناه بگیرند، می توانند زمستان هم زنده بمانند.

خرمگس:

تند پروازند و چشم های جانبی و برگ و نواری دارند. خرطومی برجسته دارند، مگس های نر گیاهان را می مکند ولی ماده ها از خون جانوران تغذیه می کنند.

دزد مگسان:

حشراتی قوی و بدنی خاردار دارند در اطراف دهان یک ریش مویی وجود دارد حشرات دیگر را در حال پرواز شکار می کنند.

زنبور مگسان:

دارای موهای پرپشت و متراکم شبیه زنبورها هستند پاها و خرطوم بلندی دارند.

زیر راسته پیچیده درزان

بی شیار مگسان:

حشرات فاقد شیار پیشانی در اطراف قاعده شاخک ها هستند.

شهد مگسان:

رنگ این حشرات روشن است و فاقد موهای زبرند. از زنبورها یا زنبوران عسل تقلید می کنند. لاروهای آنها از شته ها تغذیه می کنند.

شیار دار مگسان

این حشرات دارای حلقه ای در اطراف قاعده شاخک های خود می باشند.

برمگسان:

مگس هایی کوچک هستند و نوک شکم آنها باریک است. روی بال های آن ها لکه های تیره عرضی وجود دارند. لاروهای آنها گیاهخوارند و یا داخل میوه زندگی می کنند.

سرکه مگسان:

چشم های این جانوران معمولا قرمز است و از میوه های گندیده تغذیه می کنند.

ریشه مگسان:

لاروهای آنها روی ریشه یا مواد فاسد شده زندگی می کنند بعضی گوشتخوار هستند.

سرامگسان:

مگس هایی با اندازه های کوچکند لاروها روی مواد آلی در حال تجزیه رشد می کنند. بالغ ها روی پستانداران اهلی و وحشی و حتی انسان و حشرات کامل که در بعضی انواع دارای قطعات دهان نیش زننده هستند.

از خون انسان و سایر موجودات خونگرم تغذیه می کنند. مگس خانگی دارای ضمایم دهانی اسفنجی است و می تواند غذاهای انسانی را آلوده کند.

گوشت مگسان:

لاروها از حیوانات مرده، مدفوع، فضولات و غیره تغذیه می کنند یا روی بدن حشرات دیگر هستند.

تیز مگسان:

این حشرات تخم ها یا لاروهای خود را روی حشرات دیگر می گذارند.

اسب مگسان:

بالغ ها بزرگ و به شکل زنبورند و در روی بدن آنها کرک وجود دارد چشم های مرکب در حیوان نر و ماده از هم مجزا است پرواز سریع دارند و طول عمر در حیوان بالغ کوتاه است.

شفیره زایان

قطعات شکم نامشخص است پاهای آنها پنجه دار است تخمگذار هستند و در هر مرتبه یک لارو تولید می کنند.

سگ مگسان:

بدنی مسطح و پهن شبیه شپش دارند بالدار یا بدون بالند شکم آنها حجیم است این مگس ها روی پستانداران مخصوصا روی بدن خفاش ها زندگی می کنند. انگل های خارجی می باشند و از خون میزبان تغذیه می کنند.

نحل مگسان:

حشراتی ریزند یا فاقد بالند و یا بال های کوتاهی دارند عموما انگلند و روی زنبورها مخصوصا زنبوران عسل انگل می شوند. برولاسکا فاقد بالند و روی ملکه و حیوان نر زنبوران عسل زندگی می کنند.

سمپاشی سوسک ریز به صورت حرفه ای با استفاده از سموم بهداشتی یکی از خدمات سمپاشی شرکت نگین سبز پویش عسلویه می باشد

از خانواده سوسری ها هستند، اندازۀ آن ها در حدود 1/3 تا 1/6 سانتی متر می باشد . این سوسک ها از رنگ زرد مایل به قهوه ای یا سیاه و دو خط موازی تیره که از قسمت سر تا پایین بال آن ها کشیده شده است قابل شناسایی می باشد . همچنین تعدادی از این حشرات بال و قابلیت پرواز کردن دارند. این حشرات به خصوص در رستوران ها ، مکان های تولید غذا، هتل ها ، بیمارستان ها درارتباط با انسان قرار دارند به دلیل وجود گرما ،مکانی را در نزدیکی شما پیدا کرده و تخم ریزی کنند.

بیشتر فعالیت این سوسک ها در شب صورت می گیرد و از دیگر ویژگی های این حشرات انتشار بویی نامطبوع در فضا در هنگام ترس و هیجان می باشد . سوسک ها در محل های تاریک، شکاف ها ودرز ها، در زیر کابینت ها، زیر میز وصندلی و...تخم گذاری می کنند. مواد غذایی که سوسک ها از مواد نشاسته ای،شیرینی جات، شیر، پنیر، گوشت، نان، غلات ، مدفوع ، خون خشک شده ، ناخن و در برخی شرایط به دلیل کمبود ، از موادی مانند صابون، چسب، چوب، خمیردندان و .. تغذیه می کنند .این سوسک ها نسبت به سایر گونه ها بسیار کوچک تر بوده مهارت زیادی را در پنهان شدن در درز و شکاف ساختمان شما دارند

تولید مثل

تعداد تخم سوسک ها از شانزده تا چهل تخم می رسد، این تخم ها درون پوشش کپسولی قرار می گیرند این پوشش کپسولی که توسط ماده حمل می شود ،به رنگ قهوه ای و به شکل لوبیا می باشد. کپسول ها ،تخم را در شرایط متفاوت محافظت کرده و تخم ها درون این پوشش در دو ردیف موازی قرار می گیرند و وقتی در شرایط مناسب قرار گیرند تخم ها رشد می کنند و پس از مدتی به سوسک های جوان سفید رنگ وبدون بال تبدیل می شوند و از درون پوشش کپسولی خارج می شوند؛این مرحله حدود 50 – 30 روز به طول می انجامد . مدت زمان کوتاهی بین تولد و بالغ شدنشان وجود دارد، ماده ها در طول مدت بارداری کیسه ی تخم را با خود حمل می کنند .

سوسک ریز سبب انتقال بیماری هایی نظیر:

سالمونا،وبا ، بیماریهای تنفسی، فلج اطفال، اسهال، در اثر تماس با پوست ایجاد بیماریهای پوستی، خارش، تورم پلک و ... می شوند .

اقدامات لازم جهت پیشگیری

1- درز ها و روزنه های را بپوشانید.

2- مواد غذایی را درون یخچال نگهداری کنید.

3- کف آشپزخانه را با در پوش مناسب پر کنید.

4- تمیز نگاه داشتن محل برای جلوگیری از ورود آفات بسیار اهمیت دارد .

5- توصیه می شود برای مقابله با این آفت ازروشهاي بيولوژيك استفاده شود تا تاثير سمپاشی غیر استاندارد مصون بمانید.

6- در صورت نیاز به سمپاشی چند مرحله ای حتما اقدام به سمپاشی مجدد نمایید زیرا اگر آفات بصورت موقت از محل دور شده باشد یا به دلیل قرار داشتن در کپسول ها باسم تماس پیدا نکرده باشند باسمپاشی مجدد آفات کاملا از بین خواهند رفت.

توجه داشته باشید هرگز خودتان به سمپاشی محل مورد نظر اقدام نکنید چون در اثر تماس با سموم دچار بیماریهای جدی تنفسی و مسمومیت می شوید .با تماس به شرکت سمپاشی نگین سبز پویش عسلویه از سمپاشی تخصصی ما زیر نظر کارشناسان بهداشت محیط

برخوردار شوید

حشره کنه کبوتری به طور طبیعی در جاهایی که پرندگانی مانند کبوترها ، گنجشک ها ، سارها ، مرغ و خروس و… نگهداری می شوند و یا در آنجا لانه گذاری کرده اند یافت می شود.

مشخصات ظاهری کنه کبوتر:

خیلی کوچک هستند (کمتر از 1 میلی متر طول)

دارای 8 پا هستند.

بسیار فعال

بدن آن ها نیمه شفاف است و بعد از تغذیه خون بزرگتر و متمایل به قرمز می شوند.

شکل آن ها به حالت بیضی است و پوشش مویی بسیار کم و کوتاهی دارند.

نکاتی در مورد زندگی کنه کبوتری:

تغذیه: از خون پرندگان تغذیه می کنند.

مکان تولیدمثل: در لانه پرندگان به سرعت تولید مثل می کنند.

توجه: اگر سه هفته متوالی بدون غذا بمانند از بین می روند.

اما انتقال این حشرات به خانه ما به چه صورت است؟

این آفات از خون پرندگان تغذیه می کنند و در زمانی که کبوترها لانه قدیمی خود را برای ساخت لانه دیگری ترک می کنند، کنه های کبوتری برای جستجوی غذا خود را به منازل مسکونی می رسانند و از خون انسان ها تغذیه می کنند. جای نیش ناشی از کنه کبوتری می تواند باعث تحریک شدید شود.

حشره کنه کبوتری در مناطق گرم تر دنیا از جمله ایران بیشتر یافت می شوند. گونه های مختلفی از این آفات وجود دارند که بسیار آسیب زننده می باشند.

آسیب های کنه کبوتری:

جای خاصی از بدن را نیش می زند و در زیر پوست وارد می شود.

حس راه رفتن کنه بر روی پوست ، هنگام فعالیت کاملا احساس می شود.

نیش کنه کبوتری موجب خارش شدید و تورم و قرمزی در جای گزش می شود و خال های قرمز رنگی بر روی پوست ایجاد می شود.

آب و هوای خوب و مطبوع بهاری و هوای گرم تابستان باعث زیاد شدن کنه ها شده و حضور این حشرات، ترس از ابتلا به بیماری لایم را به همراه خواهد داشت.

ابتلا به بیماری لایم ممکن است علائمی مشابه آنفلانزا را در افراد ایجاد کند که شامل خستگی، درد عضلانی، درد مفاصل، تب، لرز، سفتی گردن، درد عصب، فلج اعصاب صورت می شود. تشخیص ندادن بیماری لایم می تواند عوارض شدیدی را به همراه داشته باشد و علائم و نشانه های آن به قلب، مغز و سیستم عصبی گسترش پیدا کند.

بیماری لایم (Lyme disease) نوعی عفونت است که در اثر گزش و نیش خانواده کنه‌ها ایجاد می شود. مهمترین علائم این بیماری تب، سردرد، خستگی، افسردگی، درد و خارش پوستی هستند. خوشبختانه، بیماری لایم بسیار نادر است. ممکن است که گزش و نیش کنه هیچ گونه نشانه جانبی نداشته باشد اما فرد باید بداند که با این گزش بیماری در او ایجاد شده و باید آن را متوقف سازد. آخرین شواهد پزشکی و تحقیقات متناسب با آن نشان می دهند که اقدام سریع در توقف این بیماری بسیار مهم است و می تواند اثرات درازمدت آن را از بین ببرد.

روش های از بین بردن کنه کبوتری:

همانطور که میدانیم از بین بردن حشرات و آفت ها مزاحم از جمله کنه کبوتری در خانه نیازمند پیشگیری از ورود آن ها است و بهترین راه برای مبارزه با کنه کبوتری برای جلوگیری از ورود به منزل بستن شکاف و درزهای موجود است و همچنین سم پاشی کنه کبوتری در جاهایی که پرندگان در آن محل ها زیاد هستند و یا نگهداری می شوند، هر 6 ماه یکبار الزامی است .

اولین گام در مبارزه با کنه کبوتری شناسایی محل انتشار و شناخت کامل از این نوع حشره،مشخصات ،محل زندگی و…….

دومین گام شناسایی و برداشتن محل های آلوده به کنه کبوتری مانند لانه های پرندگان که درگیر این حشره شده اند.جهت برداشتن لانه ها بهتر است تمامی اصول بهداشتی، مانند استفاده از ماسک و دستکش رعایت گردد.

مکان هایی که احتمال وجود لانه های درگیر وجود دارد:

در اطراف پشت بام و دودکش ها

در فضاهای زیر شیروانی و سقف

در حفره های دیوار

زیرزمین ها و زیر پله ها

اطراف دیوارهای پنجره

بالکن و تراس ها

نابودی کنه کبوتری با پیشگیری و سم پاشی:

بستن و مسدود نمودن درزها و سوراخ های کنج ها، کنار دیوارها و………جهت جلوگیری از ساختن لانه توسط کبوترها

سم پاشی درست و اصولی محل های آلوده به کنه کبوتری به نحوی که تمام محل ها سم پاشی گردد.به دلیل غیر قابل دسترس بودن بسیاری از محل های درگیر ، سم پاشی کنه کبوتری تا حدود زیادی از اهمیت و حساسیت بالایی برخوردار است وباید از متخصصان سمپاشی کمک بگیرید ،شرکت سمپاشی نگین سبز پویش عسلویه در کنار شماست.

کافیست با ما تماس بگیرید تا در کمترین زمان ممکن محیط زندگی شما را از هرگونه حشره مزاحمی پاک سازی کنیم

۰۹۱۷۱۳۸۷۱۴۴

مارمولک ها از خانواده ی انواع سوسمارها هستند اما در سایزهای متفاوت. انواع مارمولک ها در مناطق گرمسیری کره زمین زیاد یافت می شوند. مارمولک ها به رنگ های مختلف وجود دارند. نوعی مارمولک که در بوته زار ها زندگی می کنند. و رنگ آنها سبز است و به همین دلیل مارمولک سبز نامیده می شوند و عادت دارند زیر تخته سنگ ها خود را مخفی کنند و دوست دارند زیر آفتاب داغ دراز بکشند تا بدنشان گرم شود.

خزنده گروهی است که برای در برگرفتن طیف وسیعی از هزاران گونه حیوان از انواع مختلف که از هر چهار گوشه جهان سرچشمه می گیرند استفاده می شود! خزندگان با حیوانات دیگر مانند پرندگان، پستانداران و ماهی ها تفاوت آشکاری دارند، اما وجه اشتراک همه خزندگان این است که آنها مهره دارانی خونسرد هستند که دارای جسم پوسته ای هستند و با تخمگذاری مارمولک های بیشتری به وجود می آورند. بسیاری از گونه های خزندگان، مانند دایناسورها، اکنون منقرض شده اند، اما بسیاری از گونه های دیگر هنوز زنده و سالم هستند و در کشورهای مختلف جهان، از جمله انگلیس زندگی می کنند.

خزندگان از انواع مختلف در 20 سال گذشته به عنوان حیوانات خانگی در انگلیس محبوب شده اند و انواع مختلف مارها و مارمولک ها را می توان به عنوان حیوانات خانگی در یک آکواریواریم مجهز نگهداری کرد. این کار بسیار خطرناک است اما باید اطلاعات کافی برای نگهداری از آن ها داشته باشید.

در ادامه با نمونه هایی از این مارمولک ها آشنا می شوید.

مارمولک خانگی

معروف به گکوهای خانه گرمسیری، بومی منطقه جنوب مرکزی آفریقا در کشورهایی مانند کنیا، زیمبابوه، اوگاندا و سایر کشورها است. دامنه آنها شامل جزایر غربی صحرای غربی است. گکوهای خانه گرمسیری بومی جزیره ماداگاسکار نیز هستند. آنها در جزیره معراج در اقیانوس اطلس حضور دارند، اما مشخص نیست که بومی هستند یا در اینجا معرفی می شوند.

گکوهای خانه گرمسیری بدنی باریک و سر صاف که از گردن آنها پهن تر است. بیشتر بدن آنها با نوارهای سیاه / قهوه ای پوشانده شده است، اما گكوها همچنین توانایی تغییر رنگ بر اساس دما و نور را دارند. رنگ آنها می تواند از قهوه ای تیره به خاکستری تقریباً سفید گسترش یابد.

گکوهای خانه گرمسیری دارای مقیاس پشتی نیز هستند و دارای سل هستند که به صورت ردیفی بر روی بدنه آنها قرار دارد. روی سطح انگشتان آنها لاملا قرار دارد که مقیاس هایی شبیه سنبله هستند و به چسباندن گکوها به سطح عمودی کمک می کنند. جرم آنها 4.6 گرم (دامنه 4 تا 5 گرم) است. طول متوسط پوزه خروجی آنها 58 میلی متر است (محدوده معمولی 35 تا 70 میلیمتر).

ایگواناهای دریایی

ایگواناهای دریایی تنها مارمولک های روی زمین هستند که اوقات خود را در اقیانوس می گذرانند و توانایی شنا کردن دارند. آنها فقط در جزایر گالاپاگوس زندگی می کنند و مانند بسیاری از گونه های گالاپاگوس، با سبک زندگی جزیره سازگار شده اند. جمعیت در سراسر مجمع الجزایر برای مدت طولانی از یکدیگر جدا شده است به طوری که هر جزیره دارای گونه های خاص خود است.

ایگواناهای دریایی بیشتر به دلیل توانایی تغذیه در آبهای کم عمق و دریایی مورد توجه قرار می گیرند. آنها گیاه خوار هستند و جلبک های دریایی را می خورند که در امتداد سواحل سنگی و زیر آب رشد می کنند. آنها در آب، با حرکتی مانند مار شنا می کنند و با چنگال های بلند، خود را در ته آب نگه می دارند تا غذا بخورند. اگرچه آنها در آب تغذیه می کنند، ایگواناهای دریایی عمدتا زمینی هستند. آنها اغلب مشاهده می شوند که خودشان را در زیر آفتاب گرم می کنند و در امتداد ساحل لانه می کنند.

از آنجا که آنها در زیر آب تغذیه می کنند، مقدار زیادی آب شور را می بلعند. برای جلوگیری از کم آبی بدن، آنها باید نمک را بدون دفع آب دفع کنند، بنابراین غدد خاصی دارند که نمک را از خون آنها خارج می کنند. آنها همچنین توانایی کوچک شدن (در طول و اندازه کلی) را دارند. در زمان کاهش در دسترس بودن غذا - به ویژه در حوادث آب و هوایی ال نینو - ممکن است تا 20٪ کوچک شوند. ایگواناهای کوچکتر به غذای کمتری نیاز دارند. هنگامی که جلبک های مورد نظر آن ها، رشد کنند. با مصرف آنها به سرعت اندازه از دست رفته ی خود را بدست می آورند.

مارمولک باسیلیسک سبز

مارمولک باسیلیسک سبز را، ریحان سبز، ریحان ریشه دار یا تاج دار یا مارمولک مسیح نیز می نامند. اما توانایی شگفت انگیز آن برای دویدن روی آب را دارند.

ریحان های سبز که بخشی از خانواده ایگوانا هستند، از جمله

دم بلند و شلاق مانند آنها، تقریباً 2 فوت (61 سانتیمتر) رشد می کنند. نرها تاج های مشخص و بلندی روی سر و کمر خود دارند که از آنها برای تحت تأثیر قرار دادن ماده ها استفاده می کنند.

این مارمولک های سبز، در جنگل های بارانی گرمسیری آمریکای مرکزی، از جنوب مکزیک تا پاناما فراوان هستند.

این مارمولک سبز، همه چیزخوار است و با رژیم غذایی از مواد گیاهی، حشرات، میوه ها و مهره داران کوچک زنده مانده است. آنها در سراسر دامنه خود رایج هستند و وضعیت خاصی ندارند، اما شکارچیان طبیعی فراوان مانند مارها و پرندگان این مارمولک های شگفت انگیز را بر روی انگشتان خود نگه می دارند.

آنول مارمولک

هر یک از بیش از 250 گونه مارمولک کوچک درخت نشین و مربوط به ایگوانا (خانواده Iguanidae ). آنول در مناطق گرمتر قاره آمریکا وجود دارد و به ویژه در هند غربی فراوان است. مثل گکو، بیشتر آنول ها دارای پدهای بزرگ انگشت وپاهستند که با قلاب های میکروسکوپی پوشانده شده اند.

این کف پای چسبنده، همراه با پنجه های تیز، آنها را قادر می سازد، حتی از روی سطح صاف، با سرعت و چابکی بسیار بالا بروند. آنول ها غدد سمی دارند که یک سم بسیار ضعیف و بی ضرر تولید می کنند. طول آنول های بالغ ممکن است به 12 تا 45 سانتیمتر (5 تا 18 اینچ) برسد و بیشتر گونه ها می توانند تغییر رنگ دهند.

نرها کیسه های بزرگ گلو یا قطره های شبنمی دارند که غالباً دارای رنگ روشن هستند. شیب کیسه نشانگر مالکیت یک نر در یک قلمرو است و همچنین برای جذب ماده برای جفت گیری مفید است.

آنول سبز، که معمولاً به اشتباه آفتاب پرست آمریکایی نامیده می شود. بومی جنوب ایالات متحده است. رنگ آن در بعضی مواقع از سبز تا قهوه ای یا خال متغیر است، اما توانایی تغییر رنگ آن در مقایسه با آفتاب پرست های واقعی دنیای قدیم ضعیف است. آنول های سبز حداکثر به 18 سانتی متر طول می رسند و حالت شل شدن صورتی دارند

دراکو مارمولک

مارمولک های دراکو از دم بلند و باریک خود برای هدایت خود استفاده می کنند و آنها می توانند حدودا 9 متر پرواز کنند.

برای مارمولک کوچک دراکو، حرکت در میان درختان در جنگل های جنوب شرقی آسیا یک کار ضروری است. آنها برای فرار از خطر، جذب جفت و یافتن وعده های غذایی. نیاز به پرواز دارند.

مارمولک دراکولا به اژدهای پرنده معروف هستند. دارای مجموعه ای از دنده های کشیده هستند که می توانند آن را امتداد داده و جمع شوند. بین این دنده ها چین های پوستی وجود دارد که در صورت عدم استفاده صاف در برابر بدن قرار می گیرند، اما هنگام باز شدن به عنوان بال عمل می کنند و به دراکو اجازه می دهند باد را بگیرد و سر بخورد. مارمولک ها از دم بلند و باریک خود برای هدایت خود استفاده می کنند.

طول دراکوها از جمله دم به حدود 20 سانتیمتر می رسد. آنها دارای بدن صاف هستند که در پرواز نیز کمک می کنند و دارای رنگ قهوه ای خال هستند. قسمتهای زیرین بالهای آنها در مردان آبی و در زنان زرد است. در قسمت زیر گردن آنها یک فلپ پوست نیز وجود دارد که به آن شلنگ می گویند. این در مردان زرد روشن و در زنان به رنگ خاکستری مایل به آبی است.

اژدهای پرنده با رژیم غذایی تقریباً منحصرا مورچه ها و موریانه زنده می مانند. مارمولک ها در مناطق پر درخت و جنگلی در فیلیپین و بورنئو در شرق، سراسر آسیای جنوب شرقی و جنوب هند یافت می شوند. آنها در سراسر دامنه خود به وفور یافت می شوند و وضعیت حفاظتی خاصی ندارند.

آگاما مارمولک

Agama هر یک از حدود 30 گونه مارمولک متعلق به خانواده آگاما (زیر سلطه Sauria). آنها مارمولک های کاملاً مشخصی با طول حدود 30 تا 45 سانتیمتر (12 تا 18 اینچ) هستند که رشد کمی از تاج ها یا کیسه های را نشان می دهند. آنها در مناطق صحرایی سنگلاخی در سراسر آفریقا، جنوب شرقی اروپا و هند مرکزی زندگی می کنند.

اگر چه آنها معمولاً قهوه ای یا خاکستری هستند، اما در فصل جفت گیری، نرها تغییر رنگ قابل توجهی پیدا می کنند و به رنگ قرمز روشن، آبی و سایه های زرد در می آیند. آگاماس، که از هر کلاچ از 2 تا 20 تخم می گذارد، ممکن است در یک سال چندین کلاچ را بیرون بیاورد.

آگاما، یک مارمولک خاکستری رایجبا سر قرمز یا زرد، به خوبی با باغ ها و بوته ها و علفزارها سازگار است. هاردون ( A. stellio )، که در شمال مصر رایج است، دارای دم حلقه ای با فلس های خوشه ای است و ظاهری وحشی به آن می بخشد.