شرکت نگین سبز پویش عسلویه

این مگس ها بزرگ و تیره رنگ هستند و نیش فوق العاده دردناکی دارند. دهان خرمگس ها دارای قطعات برندهای است که با عنوان تیغهای ریز توصیف می شوند. این تیغه های برنده می توانند پوست را تا رسیدن به رگ های خونی دچار جراحت کنند. علائم ناشی از گزش خرمگس ها خود را به شکل برجستگی ها یا بثورات قرمز رنگ نشان می دهند.

خرمگس، حشره‌ای است که به لحاظ ظاهری شباهت‌هایی به مگس‌ معمولی دارد؛ اما، در واقع تفاوت‌های بین این دو حشره وجود دارد. خرمگس‌ها بدنی کشیده‌تر و بال‌هایی قوی‌تری در مقایسه با مگس‌های معمولی دارند.

این حشرات، معمولاً در محیط‌های باز و نزدیک به منابع آب زندگی می‌کنند و به واسطه‌ی رفتارهای مهاجمی که دارند می‌توانند برای انسان‌ها آزاردهنده باشند.

اندازه خرمگس

خرمگس‌ها معمولاً در مقایسه با مگس‌های معمولی بزرگ‌تر هستند. طول بدن آنها بسته به گونه، بین ۱ تا ۲.۵ سانتی‌متر متغیر است. این اندازه نسبتاً بزرگ، به همراه بدن عضلانی و بال‌های قوی، به خرمگس‌ها اجازه می‌دهد که به راحتی پرواز کنند و در محیط‌های مختلف زندگی کنند.

چشم خرمگس

چشمان خرمگس‌ها بسیار بزرگ و برجسته هستند و معمولاً بخش عمده‌ای از سر را می‌پوشانند. این چشمان مرکب، به خرمگس‌ها اجازه می‌دهند تا حرکات و تغییرات محیط را به سرعت تشخیص دهند. رنگ چشم‌ها معمولاً درخشان و به رنگ‌های سبز، قهوه‌ای یا حتی قرمز است.

بخش دهانی خرمگس

بخش دهانی خرمگس‌ها به شکل یک خرطوم قوی و تیز است که برای سوراخ کردن پوست پستانداران و مکیدن خون طراحی شده است. این خرطوم از بخش‌های برنده‌ای تشکیل شده که به خرمگس‌ها اجازه می‌دهد به راحتی به پوست نفوذ کنند. علاوه بر مکیدن خون، برخی خرمگس‌ها از مواد قندی مانند شهد گل‌ها نیز تغذیه می‌کنند.

وجود برخی پروتئین های موجود در خون انسان و حیوانات، برای تخمگذاری برخی از انواع مگس ها ضروری است، این مگس ها با کمال میل انسان و حیوانات را برای دریافت خون مورد نیازشان نیش می زنند.

چگونه از وجود خرمگس در منزل مطلع شویم؟

این حشرات معمولاً نزدیک پنجره‌ها یا در نزدیکی منابع آب وجود دارند؛ صدای وز وز آزاردهنده می‌تواند نشانه از وجود خرمگس باشد. اگر در محیط داخلی، حشراتی با چشمان بزرگ و درخشان مشاهده کردید که به سرعت پرواز می‌کنند، احتمالاً با خرمگس‌ها مواجه هستید.

خطر وجود خرمگس تا چه حد جدی است؟

وجود خرمگس در محیط اطراف می‌تواند جدی باشد؛ زیرا این حشرات از خون پستانداران تغذیه می‌کنند. نیش خرمگس‌ ممکن است باعث ایجاد درد، تورم، قرمزی و خارش شود.

اگرچه بیشتر گزش‌ها به خودی خود خطری ندارند؛ اما، بعضی از گونه‌های خرمگس می‌توانند ناقل بیماری‌های مختلفی باشد.

نیش مگس ها می تواند برخی مشکلات بهداشتی را به همراه داشته باشد. ویروس ها و باکتری های موجود در سیستم گوارشی این حشرات می توانند از طریق بزاق آنها به انسان و حیوان منتقل می شود. خوشبختانه، بیشتر این خطرات سلامت حیوانات را تحت تاثیر قرار می دهد. به عنوان مثال ، خرمگس ها می توانند ناقل باکتری سیاه زخم باشند، و آن را به جانورانی از قبیل گوسفند یا گاو منتقل کنند؛ با وجودی که اغلب مگس ها برای حیوانات بیماریزا هستند اما برخی گونه های مگس گزنده می توانند سبب بروز بیماری هایی در انسان ها نیز شوند.

تورم محل گزش، قرمزی و خارش بر اثر گزش خرمگس

گزش خرمگس‌ها می‌تواند باعث واکنش‌های التهابی در پوست شود. پس از گزش، معمولاً تورم، قرمزی و خارش در محل گزش وجود دارد که ممکن است چند ساعت تا چند روز ادامه داشته باشد.

علت این واکنش، وجود آنزیم‌ها و مواد شیمیایی در بزاق خرمگس است که هنگام گزش به بدن تزریق می‌شود. این علائم معمولاً خودبه‌خود برطرف می‌شوند، اما در بعضی موارد ممکن است نیاز به مراقبت‌های پزشکی باشد

چشم های قرمز

طول 2.5 تا 5 میلیمتری آن

بدن زرد مایل به قهوه ای تا قهوه

حلقه های سیاه روی شکم

مسلما حشره 2.5 میلیمتری را باید با میکروسکوپ یا ذره بین مشاهده کرد تا ویژگی های ریز آن را تشخیص داد.

حقایقی درباره مگس سرکه

گرچه این حشره مگس سرکه نام دارد اما آن را مگس Drosophila نیز می نامند.

همانطور که از نام این حشره پیداست، روی میوه های رسیده، سبزیجات فاسد، مایعاتی مانند آب میوه و الکل و زباله ها نشسته و تغذیه می کند.

برخی از این مگس ها به مخمر روی غذاها جذب می شوند، همچنین ممکن است روی نان و سایر خوراکی ها نیز تغذیه کنند.

همانطور که از نام این مگس پیداست، معمولا روی سرکه و مربا هم دیده می شود.

در اواخر تابستان و پاییز تعداد این حشرات افزایش می یابد زیرا حجم بالای محصولات برداشت شده آنها را به خود جذب می کند.

آسیب ناشی از مگس سرکه

مگس سرکه در خانه مشکلی ایجاد نمی کند اما اگر تعدادش زیاد باشد آزاردهنده است. با این حال می تواند به میوه های برداشت شده آسیب رسانده و حتی می تواند محصولات تاکستان را نیز فاسد نماید.

این مگس معمولا در هنگام برداشت توت فرنگی برای فریز کردن مشکل ساز خواهد بود. از آنجایی که میوه در زمین می ماند تا برسد، مگس های سرکه را جذب می کند و بنابراین در معرض آسیب و فساد قرار دارد.

رستوران ها در مرض آلودگی به مگس سرکه قرار دارند زیرا مقدار زیادی مواد غذایی در آنجا موجود بوده و امکان تجمع این حشرات بر روی شیرهای آبجو و نوشیدنی وجود دارد. در اینجا هم مانند خانه باید منابعی که حشرات را جذب کرده اند بردارید.

کنترل مگس سرکه

برای کنترل این نوع مگس باید منبع تغذیه و پرورش حشرات را شناسایی و سپس از میان برداشت.

میوه های رسیده را دور انداخته و در یخچال بگذارید.

قطرات آب میوه، نوشابه یا مایعات دیگر را تمیز کنید.

بطری نوشیدنی ها را پیش از نگهداری بشویید.

زباله ها و ذرات ریز را از روی پیشخوان و قسمت های دیگر تمیز کنید.

پس از پاکسازی تمام قسمت ها و منابع، می توانید مدتی صبر کنید تا در صورت ظهور مجددا این حشرات آنها را از بین ببرید، زیرا جمعیت این حشرات در هوای سرد به سرعت از بین رفته و در هوای گرم دوباره ظهور می رود.

کنترل با محصولات تجاری

برای پاکسازی مگس سرکه روش های صنعتی و تجاری هم وجود دارد. استفاده از حشره کش ها، قارچ کش ها و مواد دیگر می توانید این حشرات را از بین ببرید. البته بهتر است این محصولات را برای خانه به کار نبرید.

مگس ها چه می خورند و می نوشند؟

مگس های نر و ماده هر دو از انواع غذاهای انسان، زباله و فضولات و همچنین از عرق و فضولات حیوانات تغذیه می کنند. در حالت عادی مگس ها به دنبال مواد غذایی متنوعی هستند. به علت ساختار دهان مگس ها، غذای آنان باید یا در حالت مایع باشد یا به راحتی در ترشحات غدد بزاقی آنان و یا در دهانشان قابل حل باشد. غذای مایع مکیده می شود و غذای جامد با بزاق خیس می شود تا قبل از مصرف حل شود.

آب بخش مهمی از رژیم غذایی مگس ها است و مگس ها معمولاً بیش از ۴۸ ساعت بدون دسترسی به آن قادر به زندگی نیستند. سایر منابع رایج غذایی مگس ها عبارتند از: شیر، شکر، شربت، خون، آبگوشت، گوشت و بسیاری از مواد دیگر که در سکونتگاه های انسانی یافت می شود. مگس ها باید حداقل دو یا سه بار در روز غذا بخورند.

انواع مگس ها چه می خورند؟

هزاران گونه از مگس ها در دنیا وجود دارند و هر یک از این مگس ها نیز انواع متفاوتی از منابع غذایی و ترجیحات غذایی دارند. همانطور که هزاران گونه مگس در دنیا وجود دارد، نیز منابع غذایی و ترجیحات بسیار زیادی دارند. عادات تغذیه یک گونه از گونه های دیگر بسیار متفاوت است.

انواع تغذیه در مگس ها

به عنوان مثال، پشه ها نوعی مگس هستند که در مرحله لاروی از مواد آلی در حال پوسیدگی در آب تغذیه می کنند. آنها در بزرگسالی یا مرحله بلوغ برای تغذیه به شهد گیاهان روی می آورند، اگرچه بیشتر به دلیل مکیدن خون شناخته می شوند.

مگس های تاکنید نیز در مرحله بلوغ از شهد گیاهی تغذیه می کنند، اما در مرحله لاروی خود از سایر حشرات تغذیه می کنند.

مگس های هسی (معروف به مگس های گندم خوار) علف می خورند، در حالی که مگس های شکاری بافت حیوانی را می خورند.

شناخته شده ترین مگس یعنی مگس خانگی در مرحله لاروی خود بر روی غذا و گوشت در حال فساد خود را تقویت می کند.

مدفوع اسب، خوک یا انسان بطور ایده آلی با می تواند انتخاب مناسبی برای لارو گذاری مگس خانگی باشد. در بزرگسالی، مگس خانگی شیرینی، مایعات و میوه های فاسد را ترجیح می دهد. به همین دلیل است که رژیم غذایی ثابتی برای مگس های خانگی وجود ندارد.

مگس خانگی چگونه غذا می خورد؟

بیشتر مگس ها دارای قطعات خاصی در دهان هستند که بهتر است به عنوان دو پد اسفنجی و یک نی توصیف شوند.

لب های آنها دارای کانال های شیاردار است که به مایع اجازه می دهد از دو بالشتک گوشتی متصل به لب پایینی مگس (لابلا) وارد شود. از آنجایی که مگس ها نمی توانند بجوند، باید غذای جامد را در مایع یا حداقل در ذرات ۰.۴۵ میلی متر یا حتی کمتر حل کنند.

برای انجام این کار، مگس بزاق معده خود را بیرون می‌آورد که غذا را تا زمانی که قابل هضم شود حل می‌کند. مگس خانگی سپس از خرطوم خود برای مکیدن غذای مایع استفاده می کند.

مگس های خانگی اگرچه با دهان خود غذا می خورند اما قبل از خوردن غذا، آن را با پاهای خود می چشند. به همین دلیل است که آنها همیشه روی غذای شما حرکت می کنند.

صرف نظر از اینکه مگس ها مدام در حال مدفوع کردن هستند؛ آن ها با پاهایشان طعم گوشت و مدفوع فاسد را می‌چشند، از این رو آخرین جایی که می‌خواهند حرکت کنند، روی غذایی است که می‌خواهید در دهانتان بگذارید.

آیا مگس میوه واقعا میوه میخورد؟

برخلاف تصور رایج، مگس‌های میوه در واقع میوه نمی‌خورند.

در عوض، آنها سلول های مخمری را می خورند که روی میوه ها رشد می کنند، به ویژه میوه های پوسیده را نیز میخورند. به همین دلیل است که آن ها فقط وقتی میوه‌ها کهنه می‌شوند یا در اطراف محل‌های نگهداری زباله و دفع زباله ظاهر می‌شوند، زیرا اغلب مردم میوه‌های فاسد را دور می‌ریزند.

مگس ها کثیف و آزاردهنده هستند و برخی از گونه ها می توانند گاز بگیرند. اگر با مگس ها مشکل دارید سعی نکنید آن ها را با روش های ساده انگارانه ای مثل گرسنگی دادن به آن ها یا روش های سنتی خانگی آن ها رو بکشید. با ما تماس بگیرید.

09171387144

آشنایی با مگس ها

مگس و انواع آن

مگس ها یا دوبالان (نام علمی: Diptera) از بزرگترین گروه های حشرات است که در حال حاضر بیش از 750000 نوع از آن ها وجود دارد.

ساختار بدن مگس

مانند تمامی حشرات، بدن مگس خانگی به سه بخش تقسیم شده است (سر، قفسه‌ی سینه و شکم)، بخش اسکلت بدن و شش پای بندبندی. همچنین مگس ها یک جفت بال شفاف دارند.

زبان مگس مانند زبان پروانه لوله ای است و بدنش استخوان و ریه ندارد. عمل تنفس به وسیله مساماتی که در قسمت های مختلف بدن او وجود دارد انجام می گیرد. پاهای مگس مخصوص خود این حشره است. زیرا این پاها دارای سوپاپ هایی است که به وسیله آن مگس قادر است روی شیشه یا سقف اتاق به آسانی راه برود و پایین نیفتد.

مگس با استفاده از پاها و دهان خود غذا را می چشد. بدن مگس پوشیده از موهای نازکی است که گاهی آنها را به وسیله پاهای خود تمیز می کند.

اندازه ی مگس های بزرگسال شش تا 12.5 میلیمتر است و پهنای بال آنها 13 تا 15 میلیمتر می باشد. مگس خانگی خاکستری تیره‌ بوده و چهار خط تیره رنگ روی قفسه ی سینه ی خود دارد. مگس ها تنها مایعات می خورند اما می توانند با بزاق دهان خود بسیاری از غذاهای جامد را به مایع تبدیل کنند.

قفسه ی سینه ی مگس آبی یا حتی سیاه است و چهار خط تیره ی طولی روی پشت آن قرار دارد. تمام بدن مگس با پوششی مو مانند گرفته شده است. اغلب مگس های ماده کمی از نرها بزرگتر هستند و فضای بیشتری بین چشم های قرمز آن ها خالی است. شفیره ی مگس در شرایط مختلف از 8 تا 20 میلی گرم متغیر است.

مگس های بالغ، به طور معمول حدود 2 هفته و نیم عمر دارند اما در دماهای پایین تر، حتی تا 3 ماه هم می توانند زنده بمانند؛ همچنین، نوزاد مگس ها تنها 24 ساعت پس از تخم گذاری، از تخم بیرون آمده و متولد می شود.

چرخه ی زندگی مگس

مگس تخم هایش را معمولاً درون زمین، شکاف ها، چوب و یا کودهای حیوانی می ریزند. این تخم ها در عرض یک تا چهار ساعت به لارو تیدیل می شوند. لارو مگس در مرحله ی چها روزه اش (همانند لارو تمام حشرات دیگر) از گیاهان یا مواد حیوانی پوسیده تغذیه می کند.

همچنان که لارو بزرگ می شود، به حالت شفیرگی (حالتی که پنج روز زمان می خواهد) در می آید. در این فاصله، حشره همان طور که در حالت دگرگونی است، استراحت هم می کند.

هر مگس ماده می تواند تقریباً در طول عمر خود 500 تخم بگذارد، این تخم ها در چندین گروه 75 تا 150 تایی هستند. تخم ها سفید و حدود 1.2 میلیمتر هستند. پس از یک روز لارو از تخم بیرون می آید. آن ها از مواد ارگانیک مانند زباله ها، مردار و یا مدفوع تغذیه می کنند. لاروها سفید و رنگ پریده بوده و 3 تا 9 میلیمتر هستند. لاروها پا نداشته و انتهای دهانشان باریک است. چرخه ی زندگی در مرحله ی لارو 14 تا 36 ساعت است.

در چهارمین مرحله ی زندگی آن ها به یک مکان خشک و سرد رفته و تبدیل به شفیره می شوند. شفیره قرمز مایل به قهوه ای و حدود 8 میلیمتر است. مگس های بالغ از شفیره به وجود می آیند.

مگس بالغ در طبیعت دو هفته عمر می کند و اگر در شرایط مساعد آزمایشگاهی باشد کمی بیشتر زنده خواهد ماند. با تبدیل از شفیره رشد مگس کامل می شود. مگس های کوچک همیشه مگس های جوان نیستند بلکه علت کوچکی آن ها تغذیه ی ناکافی در دوران لارو است.

36 ساعت بعد از خارج شدن از حالت لارو مگس ماده آماده ی جفتگیری است. مگس نر برای انتقال اسپرم به ماده بر پشت او قرار می‌گیرد. اغلب ماده تنها یکبار جفتگیری می کند و اسپرم را نگه می دارد تا از آن برای چندین بار تخمگذاری استفاده کند. رشد مگس به گرمی هوا بستگی دارد. هرچه هوا گرمتر باشد مگس ها سریعتر بزرگ می شوند.

مگس ها معمولاً در فصل زمستان می میرند. با این همه برخی از آنها زمستان را پشت سر می گذارند، اما این کار فقط در وضعیت کاملاً مطلوب امکان پذیر است. مگس ها اگر بتوانند داخل انبارها یا داخل اماکن مسکونی (یعنی جاهایی که مواد آلی و گرمای کافی برای خوردن و تولید مثل وجود دارد) پناه بگیرند، می توانند زمستان هم زنده بمانند.

خرمگس:

تند پروازند و چشم های جانبی و برگ و نواری دارند. خرطومی برجسته دارند، مگس های نر گیاهان را می مکند ولی ماده ها از خون جانوران تغذیه می کنند.

دزد مگسان:

حشراتی قوی و بدنی خاردار دارند در اطراف دهان یک ریش مویی وجود دارد حشرات دیگر را در حال پرواز شکار می کنند.

زنبور مگسان:

دارای موهای پرپشت و متراکم شبیه زنبورها هستند پاها و خرطوم بلندی دارند.

زیر راسته پیچیده درزان

بی شیار مگسان:

حشرات فاقد شیار پیشانی در اطراف قاعده شاخک ها هستند.

شهد مگسان:

رنگ این حشرات روشن است و فاقد موهای زبرند. از زنبورها یا زنبوران عسل تقلید می کنند. لاروهای آنها از شته ها تغذیه می کنند.

شیار دار مگسان

این حشرات دارای حلقه ای در اطراف قاعده شاخک های خود می باشند.

برمگسان:

مگس هایی کوچک هستند و نوک شکم آنها باریک است. روی بال های آن ها لکه های تیره عرضی وجود دارند. لاروهای آنها گیاهخوارند و یا داخل میوه زندگی می کنند.

سرکه مگسان:

چشم های این جانوران معمولا قرمز است و از میوه های گندیده تغذیه می کنند.

ریشه مگسان:

لاروهای آنها روی ریشه یا مواد فاسد شده زندگی می کنند بعضی گوشتخوار هستند.

سرامگسان:

مگس هایی با اندازه های کوچکند لاروها روی مواد آلی در حال تجزیه رشد می کنند. بالغ ها روی پستانداران اهلی و وحشی و حتی انسان و حشرات کامل که در بعضی انواع دارای قطعات دهان نیش زننده هستند.

از خون انسان و سایر موجودات خونگرم تغذیه می کنند. مگس خانگی دارای ضمایم دهانی اسفنجی است و می تواند غذاهای انسانی را آلوده کند.

گوشت مگسان:

لاروها از حیوانات مرده، مدفوع، فضولات و غیره تغذیه می کنند یا روی بدن حشرات دیگر هستند.

تیز مگسان:

این حشرات تخم ها یا لاروهای خود را روی حشرات دیگر می گذارند.

اسب مگسان:

بالغ ها بزرگ و به شکل زنبورند و در روی بدن آنها کرک وجود دارد چشم های مرکب در حیوان نر و ماده از هم مجزا است پرواز سریع دارند و طول عمر در حیوان بالغ کوتاه است.

شفیره زایان

قطعات شکم نامشخص است پاهای آنها پنجه دار است تخمگذار هستند و در هر مرتبه یک لارو تولید می کنند.

سگ مگسان:

بدنی مسطح و پهن شبیه شپش دارند بالدار یا بدون بالند شکم آنها حجیم است این مگس ها روی پستانداران مخصوصا روی بدن خفاش ها زندگی می کنند. انگل های خارجی می باشند و از خون میزبان تغذیه می کنند.

نحل مگسان:

حشراتی ریزند یا فاقد بالند و یا بال های کوتاهی دارند عموما انگلند و روی زنبورها مخصوصا زنبوران عسل انگل می شوند. برولاسکا فاقد بالند و روی ملکه و حیوان نر زنبوران عسل زندگی می کنند.