این مگس ها بزرگ و تیره رنگ هستند و نیش فوق العاده دردناکی دارند. دهان خرمگس ها دارای قطعات برندهای است که با عنوان تیغهای ریز توصیف می شوند. این تیغه های برنده می توانند پوست را تا رسیدن به رگ های خونی دچار جراحت کنند. علائم ناشی از گزش خرمگس ها خود را به شکل برجستگی ها یا بثورات قرمز رنگ نشان می دهند.
خرمگس، حشره‌ای است که به لحاظ ظاهری شباهت‌هایی به مگس معمولی دارد؛ اما، در واقع تفاوت‌های بین این دو حشره وجود دارد. خرمگس‌ها بدنی کشیده‌تر و بال‌هایی قوی‌تری در مقایسه با مگس‌های معمولی دارند.
این حشرات، معمولاً در محیط‌های باز و نزدیک به منابع آب زندگی می‌کنند و به واسطه‌ی رفتارهای مهاجمی که دارند می‌توانند برای انسان‌ها آزاردهنده باشند.
اندازه خرمگس
خرمگس‌ها معمولاً در مقایسه با مگس‌های معمولی بزرگ‌تر هستند. طول بدن آنها بسته به گونه، بین ۱ تا ۲.۵ سانتی‌متر متغیر است. این اندازه نسبتاً بزرگ، به همراه بدن عضلانی و بال‌های قوی، به خرمگس‌ها اجازه می‌دهد که به راحتی پرواز کنند و در محیط‌های مختلف زندگی کنند.
چشم خرمگس
چشمان خرمگس‌ها بسیار بزرگ و برجسته هستند و معمولاً بخش عمده‌ای از سر را می‌پوشانند. این چشمان مرکب، به خرمگس‌ها اجازه می‌دهند تا حرکات و تغییرات محیط را به سرعت تشخیص دهند. رنگ چشم‌ها معمولاً درخشان و به رنگ‌های سبز، قهوه‌ای یا حتی قرمز است.
بخش دهانی خرمگس
بخش دهانی خرمگس‌ها به شکل یک خرطوم قوی و تیز است که برای سوراخ کردن پوست پستانداران و مکیدن خون طراحی شده است. این خرطوم از بخش‌های برندهای تشکیل شده که به خرمگس‌ها اجازه می‌دهد به راحتی به پوست نفوذ کنند. علاوه بر مکیدن خون، برخی خرمگس‌ها از مواد قندی مانند شهد گل‌ها نیز تغذیه می‌کنند.
وجود برخی پروتئین های موجود در خون انسان و حیوانات، برای تخمگذاری برخی از انواع مگس ها ضروری است، این مگس ها با کمال میل انسان و حیوانات را برای دریافت خون مورد نیازشان نیش می زنند.
چگونه از وجود خرمگس در منزل مطلع شویم؟
این حشرات معمولاً نزدیک پنجره‌ها یا در نزدیکی منابع آب وجود دارند؛ صدای وز وز آزاردهنده می‌تواند نشانه از وجود خرمگس باشد. اگر در محیط داخلی، حشراتی با چشمان بزرگ و درخشان مشاهده کردید که به سرعت پرواز می‌کنند، احتمالاً با خرمگس‌ها مواجه هستید.
خطر وجود خرمگس تا چه حد جدی است؟
وجود خرمگس در محیط اطراف می‌تواند جدی باشد؛ زیرا این حشرات از خون پستانداران تغذیه می‌کنند. نیش خرمگس ممکن است باعث ایجاد درد، تورم، قرمزی و خارش شود.
اگرچه بیشتر گزش‌ها به خودی خود خطری ندارند؛ اما، بعضی از گونه‌های خرمگس می‌توانند ناقل بیماری‌های مختلفی باشد.
نیش مگس ها می تواند برخی مشکلات بهداشتی را به همراه داشته باشد. ویروس ها و باکتری های موجود در سیستم گوارشی این حشرات می توانند از طریق بزاق آنها به انسان و حیوان منتقل می شود. خوشبختانه، بیشتر این خطرات سلامت حیوانات را تحت تاثیر قرار می دهد. به عنوان مثال ، خرمگس ها می توانند ناقل باکتری سیاه زخم باشند، و آن را به جانورانی از قبیل گوسفند یا گاو منتقل کنند؛ با وجودی که اغلب مگس ها برای حیوانات بیماریزا هستند اما برخی گونه های مگس گزنده می توانند سبب بروز بیماری هایی در انسان ها نیز شوند.
تورم محل گزش، قرمزی و خارش بر اثر گزش خرمگس
گزش خرمگس‌ها می‌تواند باعث واکنش‌های التهابی در پوست شود. پس از گزش، معمولاً تورم، قرمزی و خارش در محل گزش وجود دارد که ممکن است چند ساعت تا چند روز ادامه داشته باشد.
علت این واکنش، وجود آنزیم‌ها و مواد شیمیایی در بزاق خرمگس است که هنگام گزش به بدن تزریق می‌شود. این علائم معمولاً خودبه‌خود برطرف میشوند، اما در بعضی موارد ممکن است نیاز به مراقبت‌های پزشکی باشد
