شرکت نگین سبز پویش عسلویه

انواع گونه های رایج مورچه ها

مورچه‌های خانگی

مورچه‌های فرعون

مورچه‌های بافنده

مورچه‌های باغبان

مورچه‌های آسیابان

مورچه‌های نجار

مورچه‌های گله دار

مورچه‌های آتشین

مورچه‌های سیاه

مورچه‌های متالیک

مورچه‌های ارتشی

مورچه‌های کوزه عسلی

مورچه‌های بد بو

مورچه‌های کله گنده

تغذیه مورچه ها

مورچه‌ها می توانند از تمامی منابع غذایی تغذیه کنند، در واقع گوشت، پروتئین و کلیه موادی که منشاء حیوانی دارند به علاوه سبزیجات، میوه ها و دانه هایی که منبع گیاهی محسوب می شوند همگی مورد تغذیه آن ها قرار می گیرند. یکی از دلایل اصلی برای از بین بردن انواع مورچه های خانگی، حمله آن ها به مواد غذایی موجود در خانه است

مورچه ها کجا زندگی می کنند؟

اینکه مورچه‌ها در چه شرایطی می توانند زندگی کنند، تقریباً برای انواع گونه های آن ها مشترک است، آن ها برای ادامه حیات خود به منابع آب، غذا و دمای مناسب نیاز دارند، چیزی که این حشرات را از یکدیگر متمایز می کند، محلی است که مورچه ها کلونی های خود را در آن می سازند.

در حالی که اغلب مورچه ها در اعماق خاک لانه سازی می کنند، گونه هایی وجود دارند که لانه هایشان را درلابه لای برگ های درختان بنا میکنند، این گونه از آن ها که بافنده نام دارند از اتصال برگ های درخت به یکدیگر، کلونی کروی شکلی تشکیل می دهند.

مورچه‌های نجار نیز ترجیح می دهند کلونی های خود را درون بافت های چوب آسیب دیده، نظیر چوب های مرطوب، بسازند.

مورچه‌‌ها حشراتی با فراوانی بسیار بالا هستند. به طوری که جمعیت این حشرات بر روی کره زمین، چیزی در حدود هشت هزار تریلیون مورچه، تخمین زده شده است. این عدد بیان کننده این واقعیت است که به ازای هر انسان، یک میلیون مورچه در کره زمین زندگی می کند.

تصور بر این است که بیش از ۲۰ هزار گونه از این حشرات در کره زمین زندگی می کنند، با این وجود، تنها دوازده هزار گونه از آن ها تا کنون شناسایی و دسته بندی شده اند، در این میان برخی از گونه ها، بیشتر از سایر گونه ها در خانه های ما زندگی می کنند که به آن ها مورچه‌های خانگی گفته می شود.

مورچه‌های سیاه بدبو و مورچه‌های نجار، دو گونه بسیار رایج از مورچه‌های خانگی هستند.

گونه ی نجار، فراتر از یک آفت خانگی می باشند، این گونه مورچه‌ می تواند طی مدت زمانی کوتاه، خسارات مالی سنگینی به سازه های ساخته شده از چوب وارد کند.

با وزن ۸ کیلوگرم، نهنگ عنبر (Physeter macrocephalus) به‌طور متوسط دارای بزرگ‌ترین مغز است، اما وزن کل بدن این جانور ۴۵ تن است و نسبت وزن مغز به بدن در آن ۱:۵۱۰۰ است. اما کدام حیوان بزرگ‌ترین مغز را نسبت به اندازه بدن خود دارد؟ مطالعه‌ای که سال ۲۰۰۹ در مجله‌ی Brain, Behavior and Evolution منتشر شد، نشان داد جنس بسیار کوچکی از مورچه‌ها بزرگ‌ترین مغز را نسبت‌به اندازه بدن خود دارد.

مورچه‌های جنس Brachymyrmex دارای میانگین وزن بدن ۰٫۰۴۹ میلی‌گرم و میانگین وزن مغز ۰٫۰۰۶ میلی‌گرم هستند. براین‌اساس، مغز این مورچه تقریباً ۱۲ درصد وزن بدنش است و بدین‌ترتیب، نسبت وزن مغز به بدن آن حدود ۱:۸ است.

چرا حیوانات مغزهای بزرگ‌تری تکامل می‌دهند؟

به‌طور مطلق، اندازه مغز حیوانات معمولاً همگام با اندازه بدن حیوان افزایش می‌کند. اندازه بزرگ‌تر مغز به‌طور معمول با سه عامل در ارتباط است. سوفی اسکات، استاد عصب‌شناسی شناختی در کالج دانشگاهی لندن گفت: «سرمایه‌گذاری مادری، پیچیدگی رفتار و اندازه بدن.» اسکات به لایوساینس گفت: «داشتن بدن بزرگ‌تر به‌معنای نیاز به کنترل بیشتر آن است. شکارچیان رأس هرم غذایی معمولاً بزرگ هستند و به‌علت نیاز به رفتارهای پیچیده‌تر مانند توانایی فریب دادن طعمه، از داشتن مغز بزرگ‌تر سود می‌برند.»

اما اندازه مغز پیش‌بینی‌کننده کاملی از هوش حیوانات نیست. طبق مطالعه‌ای که سال ۲۰۱۴ در مجله‌ی Frontiers in Neuroanatomy منتشر شد، مغز فیل آفریقایی (Loxodonta africana) به‌طور متوسط ۴٫۶ کیلوگرم وزن دارد که سه برابر بزرگ‌تر از مغز انسان است. به‌گفته‌ی اسکات، اندازه بزرگ مغز آن‌ها تا حدی به دلیل مخچه بزرگ آن‌ها است که برای هماهنگ کردن فعالیت عضله در تنه و گوش‌های آن‌ها استفاده می‌شود.

همان‌طور که اندازه مطلق مغز پیش‌بینی‌کننده خوبی از هوش حیوان نیست، مقایسه نسبت مغز به بدن نیز نمی‌تواند نشانگر هوش باشد. طبق مطالعه‌ای که سال ۲۰۰۹ در مجله‌ی Frontiers in Human Neuroscience منتشر شد، انسان‌ها و جوندگان تقریباً اندازه وزن مغز به بدن ۱ به ۴۰ دارند. اگرچه، طبق استدلال همان مطالعه، اگر اندازه موش به اندازه انسان بود، به این اندازه باهوش نبود، زیرا قشر مغز کوچک‌تری دارد (خارجی‌ترین ناحیه از مغز که با پیچیده‌ترین عملکردهای روانی در ارتباط است) و نسبت‌به انسان‌ها نورون‌های کمتری دارد. اسکات گفت:

اگر به مغز خرگوش، گربه و میمون کوچک نگاه کنید، اندازه آن‌ها تفاوت چندانی با هم ندارد، اما رفتار آن‌ها به دلیل ماهیت سلول‌های مغزی بسیار متفاوت خواهد بود. اگر میمون را بررسی کنید، مغز یک نخستی‌سان را می‌بینید که لوب پیشانی بزرگ‌تر و رفتارهای ناشی از حس کنجکاوی بیشتری دارد.

اسکات توضیح داد سازگارهای‌های تکاملی ساختار مغز را تغییر می‌دهد، به‌طوری‌که اندازه برخی از نواحی افزایش پیدا کند و برخی از ارتباطات عصبی ترجیح داده می‌شود. در انسان‌ها، اندازه قشر مغز و تراکم نورون‌های قشر مغز نسبت‌ به اندازه مغز نسبت‌ به اندازه بدن، هوش ما را بیشتر توضیح می‌دهد. به‌گفته‌ی اسکات: «درمقایسه‌با حیوانات دیگر، بدن کوچکی برای اندازه مغز خود داریم.»

هنگام مقایسه مغز گونه‌های مختلف، مهم است که ساختار مغز و نیز اندازه مغز را درنظر بگیریم. ازآنجاکه نسبت اندازه مغز به بدن توسعه تکاملی قشر و تراکم ارتباطات عصبی موجود در آن ناحیه از مغز را درنظر نمی‌گیرد، دانشمندان ضریب مغزی (EQ) را به‌عنوان معیار دقیق‌تری از هوش انسان درنظر می‌گیرند. ضریب مغزی اندازه نسبی مغز یک گونه خاص، درمقایسه‌با اندازه مورد انتظار مغز گونه‌های دیگر با اندازه بدن مشابه است.

یکی از عوامل کلیدی تأثیرگذار در EQ اندازه نسبی قشر درمقایسه‌با بقیه مغز است. براساس مقاله منتشرشده در Encyclopedia of Behavioral Neuroscience، مقایسه حیوانات براساس EQ آن‌ها چشم‌انداز دقیق‌تری از هوش آن‌ها درمقایسه‌با نسبت مغز به بدن ارائه می‌کند، اگرچه به‌اندازه‌ی تعیین اندازه مطلق و تعامل نواحی انفرادی مغز دقیق نیست.

سپس مفهومی به نام قانون هالر وجود دارد: هرچه حیوان بزرگ‌تر باشد، نسبت مغز به بدن آن کوچک‌تر خواهد بود. ولفیلا گروننبرگ، استاد نوروبیولوژی در دانشگاه آریزونا گفت: «ازآنجاکه اندازه مغز نسبت‌به اندازه بدن سنجیده می‌شود، به‌طور نسبی، کوچک‌ترین حیوانات بزرگ‌ترین مغزها را دارند.»

برای مثال، مورچه‌ها در مقایسه با پرده‌بالان دسته‌ای که شامل زنبورها، وسپ‌ها (زنبورهای بی‌عسل)، زنبورها سرخ و اره‌مگس‌ها می‌شود، مغزهای نسبتاً کوچکی دارند. گروننبرگ گفت: فکر می‌کنیم علت آن است که مورچه‌های کارگر پرواز نمی‌کنند. پرواز به پردازش بینایی زیادی نیازی دارد، بنابراین، بسیاری از حشرات دارای توانایی پرواز چشم‌های بزرگی دارند که منجر به لوب‌های بینایی بزرگ‌تر می‌شود. در برخی از حشرات مانند آسیابک‌ها پردازش بینایی بیش از نیمی از کل مغز آن‌ها را شامل می‌شود.

مورچه‌های ارتشی به نزدیک ۲۰۰ گونه از مورچه‌ها گفته می‌شود که حشره‌های اجتماعی دیگری مانند موریانه‌ها، زنبورها و مورچه‌های دیگر را شکار می‌کنند و می‌خورند. گاهی نیز دو لشکر رقیب با هم رویارویی می‌کنند. گاهی حتی جاندران مهره‌دار نیز از آسیب آن‌ها در امان نمی‌مانند. اگر مار، غورباغه یا سوسماری بر سر راه آن‌ها باشد، جان به در نمی‌برد. با این همه، مورچه‌ها ارتشی چنین جاندارانی را نمی‌خورند.

برای بسیاری از جانداران، کارآمدترین راه‌ نجات، گریز و دوری از آن‌هاست. مورچه‌های ارتشی نابینا هستند. از این رو، برخی جانداران هنگام رو به رو شدن با یورش آن‌ها، خود را بی‌جنبش نشان می‌دهند و از این راه از آسیب آن‌ها در امان می‌مانند. اگر حشره‌ای که با میلیون‌ها مورچه‌ی گرسنه رو به روشده است، جنبشی از خود نشان دهد، مورچه‌ها بی‌درنگ جنبش آن را درک می‌کنند و به سویش یورش می‌آورند. آن‌ها حتی به جاندرانی مانند عقرب نیز می‌تازند.

این مورچه‌های جنگجو در بیش‌تر درگیری‌ها و یورش‌های خود پیروز می‌شوند، اما گاهی مورچه‌های دیگر در برابر آن‌ها می‌ایستند. با این همه، بیش‌تر آن‌ها به ناچار خانه‌ی خود را رها می‌کنند. مورچه‌های کارگر تخم‌ها، لاروها و شفیره‌ها را بر دوش می‌کشند و از درختان و بوته‌ها بالا می‌روند و بی‌جنبش می‌مانند تا یورشگران از آن جا بروند. پس از چند ساعت، به آهستگی و با احتیاط به لانه‌ی خود باز می‌گردند.

همه چیز از زندگی مورچه ها

مور یا مورچه حشره‌ای اجتماعی است همانند زنبور عسل از راستهٔ نازک بالان که در میانه‌های دورهٔ کرتاسه یعنی حدود ۱۱۰ تا ۱۳۰ میلیون سال پیش تکامل یافته است. امروزه بیش از ۱۲۰۰۰ گونه مورچه طبقه بندی شده‌اند و تخمین زده می‌شود این تعداد تا ۲۲۰۰۰ گونه نیز برسد. مورچه ها به راحتی از شاخکهای آرنج دارشان و ساختار گره مانندشان و کمر باریکشان قابل شناسایی هستند.

اندازهٔ اجتماع مورچه ها می‌تواند از چند ده مورچه شکارچی در یک حفره تا چند میلیون مورچهٔ ساده و مورچه نازای ماده و طبقه ای از کارگرها و سربازها و سایر گروه‌ها را در یک محدوده جغرافیایی وسیع شامل شود. همچنین اجتماع مورچه ها شامل تعدادی نر دارای نطفه و همچنین یک یا چند ماده که توانایی بارور شدن دارند و ملکه نامیده می‌شوند، می‌شود.همچنین گاهی اجتماع مورچه ها یک ابرجامعه توصیف شده‌است ٬زیرا مورچه ها در آن با یکدیگر کار می‌کنند و از اجتماع خود دفاع می‌کنند.

انواع مورچه های داخل لانه

- مورچه های کارگر : به دو گروه کوچک و بزرگ تقسیم می شوند مورچه های کارگر بزرگ ازبقیه مورچه ها بزرگ تر ودرشت تر هستندکه به آنها مو رچه های سرباز می گویند.

- مورچه های سرباز : دارای آرواره های بزرگی هستند واز افراد ضعیف تر در مقابل سایر حشرات دفاع کرده واز جانوران مورچه خوار محافظت می کنند.

- کارگر های کوچک : از لانه دور می شوند و به نظافت وتغذیه ی نوزادان و ملکه می پردازد.

مورچه ها حیوانات بسیار با نظافتی هستند. هر کدام وظیفه ی خود را انجام می دهند ودر بقیه ی امور دخالتی نمی کنند. در آخر زمستان ملکه تخم های مخصوصی می گذارد که از آنها مورچه های نر و ماده تولید می شود که در بهار از لانه بیرون آمده وجفت گیری می کنند وبعد از آن مورچه ها ی نر بلافاصله می میرند.

تقریباً تمام مناطق کره زمین مورچه دارد. فقط مناطقی مانند جزایر دور افتاده و غیرقابل دسترسی استثنا هستند. مورچه به بیشتر محیط زیست‌های زمین چیره گشته ‌است و در بیشتر محیط زیست‌ها توانایی زندگی دارد. این موجود ۱۵-۲۰٪ موجودات زنده خشکی زی زمین را تشکیل می‌دهد. علت موفقیت آنها به زندگی اجتماعی، توانایی بالای انطباق پذیری و توانایی تغییر دادن محیط زیستشان و بهره برداری از منابع و دفاع از یکدیگر برمی‌گردد. انواع مورچه ها به صورت‌های مختلفی مانند زندگی انگلی و برده داری، همزیستی مسالمت آمیز و … تکامل یافته‌اند.

گونه های تکامل یافته

- مورچه های مهاجم : گروهی از مورچه ها که حشرات و سایر حیوانات کوچک موجود در مواد پوسیده ی گیاهی را شکار می کنند،مورچه های مهاجم می گویند.شکار آن ها به این طریق است وقتی یکی از آنها طعمه ای راپیدا کرد با ترشح بوی از روی غده های بدنش دیگر مورچه ها را باخبر می کند و آن ها یک ردیف منظم که گاهی طول آن ها به صد متر می رسد،تشکیل داده و با همکاری هم آن را به لانه می برند.

- مورچه های برگ بر : این نوع مورچه در جنگل های آمازون پیدا می شود که قطعاتی از برگ درختان را جدا می کند و به لانه ی خود می برد،گاهی در یک شبانه روز تمام برگ های یک درخت عظیم را می برند،آن ها را جویده و کف لانه را پر می کنند و سپس قارچ های کوچک را به لانه برده و در زیر آن ها را پرورش داده،تا در مواقع لزوم از آن ها تغذیه کنند.

- مورچه های انگل : بعضی مورچه ها برای تهیه ی غذای خودشان هیچ فعالیتی نمی کنند و غذایشان را از سایر مورچه ها به دست می آورند. یعنی انگل مورچه های دیگر می شوند.

- مورچه های پرسه زن : لانه های خود را در نزدیکی لانه ی مورچه های دیگر می سازند. آن گاه هم از مواد دور ریخته شده ی آن ها تغذیه می کنند و هم زمانی که کارگرها مشغول بردن مواد غذایی به لانه ی خود هستند،غذای آن ها را به زور از چنگشان در می آورند.

- مورچه های سارق : آنها به آرامی وارد لانه ی موریانه ها و مورچه ها می شوند و غذای ذخیره شده ی آن ها را می دزدند و نوزادانشان را شکار می کنند.

- مورچه های برده دار : این مورچه ها به آرامی وارد لانه ی سایر انواع مورچه ها می شوند و پیله های آنان را می دزدند و به لانه ی خود می برند و از پیله های دزدیده شده مراقبت می کنند. پس از خروج کارگر ها، از پیله های دزدیده شده آن ها را وادار می سازند که کارهای مربوط به لانه شان انجام دهند.