شرکت نگین سبز پویش عسلویه

ارائه خدمات اندازه گیری عوامل زیان آور محیط کارو خدمات سمپاشی و طعمه گذاری علیه حشرات و جوندگان موذی

پیشنهاد ویژه

مگس فاضلابی چیست و چگونه آن را از بین ببریم؟

  • 22:27

مگس فاضلابی آسیبی به انسان نمی رساند اما مشاهده ی این حشره ریز در توالت ناخوشایند است. بنابراین اگر نکات بهداشتی را در دستشویی رعایت کنید و به طور منظم به شست و شوی آن با مواد شوینده بپردازید مانع رشد مگس توالت می شوید. اگر به هر دلیلی شاهد رشد و افزایش تعداد مگش های فاضلابی در سرویس بهداشتی شده اید تنها کافیست از طریق تماس با تیم حرفه ای شرکت سمپاشی نگین سبز پویش عسلویه برای سمپاشی در منزل اقدام نمایید

مگس فاضلابی چیست؟

مگس فاضلابی یکی از حشرات ریز توالت و سرویس بهداشتی است که از طریق لوله های فاضلاب وارد خانه می شوند. مگس فاضلاب که نامهای زیادی چون مگس توالت، پشه فاضلاب، پشه ریز توالت و حشره دستشویی دارد، مگس های فاضلاب از فاضلاب و مواد آلی تغذیه می کنند همچنین ماده این مگس ها به طور همزمان می توانند 30 الی 100 تا تخم بگذارند، در عرض دو روز هم کرم ها رشد و در عرض چند روز جمعیتشان زیاد می شود.

مگس توالت در کجاها رشد می کنند؟

مگس توالت در مجرای فاضلاب، تانک‌های آلوده و کثیف و خاکِ آلوده به فاضلاب زندگی می کند و اگر موقعیت و فرصت مناسب را پیدا کند، با رساندن خود به مکان‌هایی مانند سینک آشپزخانه و کف‌شور حمام، وارد خانه می‌شود همچنین این حشرات موذی روی دیوار نزدیک دوش حمام یا در حال پرواز در اطراف سینک آشپزخانه، در اطراف سینک و دوش‌هایی که مدتی بی‌استفاده بوده‌اند (مثلا پس از تعطیلاتی طولانی) یا به‌ندرت استفاده می‌شوند می‌بینیم

سمپاشی مگس فاضلاب

مگس فاضلابی یکی از آزار دهنده ترین حشرات موجود در خانه هستند که اگر با روش های طبیعی از بین نرفتند باید از طریق راه شیمیایی برای مبارزه با مگس فاضلابی قدم بردارید. شرکت سمپاشی نگین سبز پویش عسلویه در زمینه خدمات سمپاشی توسط متخصص سمپاش فعالیت می کند، برای دریافت خدمات سمپاشی مگس فاضلابی با بهترین نوع سم با مشاوران ما تماس حاصل نمایید.با تماس شما در اولین فرصت مشکل شما را حل خواهیم کرد.

09171387144

گوشخیزک

  • 13:52

راه از بین بردن گوش خیزک

گوش خیزک ها چه شکلی هستند ؟

این حشرات تا حدودی تهدید کننده هستند اما آنها سمی نیستند و باعث انتقال بیماری نمی شوند و نمی توانند آن را گسترش دهند .

گوش خیزک ها حشراتی دارای دو تا تیغه تیز پاره کننده هستند که از آخر شکم آن ها خارج شده است .

گوش خیزک ها حشرات دو دوم و دودومی نامیده می شوند .

گوش خیزک ها بسته به انواع گوش خیزک ،بین 20 تا 25 میلی متر اندازه دارند .

تخم گوش خیزک ماده معمولا بین 30 تا 50 می باشد .

گوش خیزک ها حشرات بلند و باریکی هستند و دو جفت بال دارند .

آنها نسبتا سریع حرکت می کنند . هنگامی که در بستر زمین حرکت می کنند سریعا فرار می کنند

تغذیه گوش خیزک :

گوش خیزک ها در شب های تابستان می توانند در حیاط مزاحمت ایجاد کنند و فعالیت خود را انجام می دهند

از جوانه های زنده ، گیاهان و حشرات تغذیه می کنند

در کنار سنگ ها و در گلدان ها قسمت کود گیاهی گلدان و در پوشش گیاهی زندگی می کنند .

در طول روز در شیارها در مناطق مرطوب پنهان می شوند .

گوش خیزک به نور چراغ جذب می شود .

و در صبح آن ها را در زیر چیزهایی مانند بالشت هایی که از شب در حیاط باقی مانده مشاهده می کنید .

علائم وجود گوش خیزک در محیط زندگی شما :

اکثر انواع گوش خیزک ها به طور کلی ترجیح می دهند در مناطق خنک نباشند .

گوش خیزک ها در مکان های مرطوب و دارای آب مانند آشپزخانه ، حمام و در کنار لباس های خیس زندگی می کنند

گوش خیزک ها در بعضی مواقع در اتاق خواب و پذیرایی منزل نیز هستند .

آن ها معمولا در همه جای خانه پیدا می شوند البته آلودگی ناشی از وجود آنها خیلی کم است .

درصورت وجود خاک مرطوب و مواد غذایی ، این حشره می تواند یک آفت بزرگ برای باغ باشد

  • 21:37

از انواع میکروب های خطرناکی که با لباستان وارد خانه می کنید چه می دانید؟

کارشناسان به میزان احتیاطی که باید در مورد میکروب ها و چیزهای دیگری که از بیرون با خودتان به خانه می آورید اهمیت می دهند. اگر اولین کاری که بعد از آمدن به خانه انجام می دهید پرتاب کردن لباس هایی که کل روز به تن داشتید روی تختخواب تان است، باید در این کار خود تجدید نظر کنید. هر چند که دوست دارم بگویم نگران این موضوع نباشید، اما حقیقت این است که ما در جامعه و محیط شهری زندگی می کنیم. جیسن تترو محقق میکروب شناس و نویسنده “The Germ Files” به Healthline گفت: اکثر گونه های میکروبی، ویروس ها، باکتری ها و قارچ ها از طریق انسانها به یکدیگر منتقل می شوند. "اگر شما مدام با اتوبوس ها، قطارها، متروها به مهدکودک ها، مدارس یا سرکارتان در رفت و آمد هستید می توانید تمامی انواع باکتری ها و احتمالا ویروس ها و قارچ ها را از افراد دیگری دریافت کنید و آنها را با خودتان به خانه بیاورید".

انواع مختلف میکروب ها بر روی لباس ها برای مدت زمان متفاوتی زنده خواهند ماند و آگاهی از این موضوع که آیا مردم یا سطوحی که با آنها تماس دارید با میکروب های مضر آلوده هستند کار سختی است. برای همین تترو می گوید خطر نکنید و با عوض کردن لباس های بیرون با یک دست لباس جدید شانس انتقال میکروب ها به سطوح یا دیگر افراد در خانه را کاهش دهید. او اشاره می کند زمانی که مردم لباس بیرون به تن دارند 37 میلیون میکروارگانیسم در هر ساعت روی سطوح می ریزند. به خاطر داشته باشید که اگر به مدت 10 دقیقه به داخل خانه بیایید و دوباره به بیرون بروید احتمالا مهم نیست که با همان لباس ها بمانید، اما اگر شما وارد خانه شدید و بعد از چند ساعت در آنجا بمانید و تمامی سطوح های مختلف در خانه تان را لمس کنید، تعویض لباس های تان ایده خوبی است.

کدام میکروب ها بیشترین آسیب را ایجاد می کنند؟

اگرچه انتقال میکروب از طریق لباس های تان به خانه بعید است، اما نگران کننده ترین میکروب هایی که می توانند منتقل و باعث عفونت شوند شامل:

استافیلوکوکوس(staph): عفونتی است که اغلب توسط باکتری موجود روی پوست یا در بینی ایجاد می شود. به گفته تترو مدارک مستندی برای انتقال این باکتری به دلیل آوردن باکتری توسط فرد به داخل خانه وجود داشته است.

استافیلوکوکوس اورئوس: مقاوم به متی سیلین (MRSA ) عامل بیماری زایی است که موجب عفونت در بخش های مختلف بدن و مقاومت به بسیاری از آنتی بیوتیک ها می شود. جاناتان سکتون دکتر محقق در College of Public Health at the University of Arizona گفت: "این جمله را برای اینکه باید خیلی نگران باشید نمی گویم، اما ما وسایل حمل و نقل عمومی را مورد بررسی قرار دادیم و MRSA را در آنجا پیدا کردیم، بنابراین زمانی که از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده می کنید این احتمال وجود دارد که پوست تان آلوده شود و بعد آن را به صورت پنهانی با خودتان به خانه بیاورید.

آسینتوباکتر: نوعی باکتری است که می تواند باعث عفونت تنفسی و در نهایت منجر به التهاب ریه شود. تترو توضیح می دهد، "احتمال آلوده شدن شما به این نوع باکتری خیلی کم است". "اما مواردی وجود داشته است که این باکتری ها می توانند در وسایلی مانند بالش نفوذ پیدا کنند". بنابراین اگر بعد از یک روز طولانی به خانه برگشتید و روی تخت خواب تان پریدید احتمال تماس شما با باکتری آسینتوباکتر رخ می دهد، شما می توانید آن را به بالش تان انتقال و در آنجا باقی بگذارید و بعد آن را تنفس کرده و مریض شوید.

مورچه های که مغز بسیار بزرگ دارند

  • 16:35

با وزن ۸ کیلوگرم، نهنگ عنبر (Physeter macrocephalus) به‌طور متوسط دارای بزرگ‌ترین مغز است، اما وزن کل بدن این جانور ۴۵ تن است و نسبت وزن مغز به بدن در آن ۱:۵۱۰۰ است. اما کدام حیوان بزرگ‌ترین مغز را نسبت به اندازه بدن خود دارد؟ مطالعه‌ای که سال ۲۰۰۹ در مجله‌ی Brain, Behavior and Evolution منتشر شد، نشان داد جنس بسیار کوچکی از مورچه‌ها بزرگ‌ترین مغز را نسبت‌به اندازه بدن خود دارد.

مورچه‌های جنس Brachymyrmex دارای میانگین وزن بدن ۰٫۰۴۹ میلی‌گرم و میانگین وزن مغز ۰٫۰۰۶ میلی‌گرم هستند. براین‌اساس، مغز این مورچه تقریباً ۱۲ درصد وزن بدنش است و بدین‌ترتیب، نسبت وزن مغز به بدن آن حدود ۱:۸ است.

چرا حیوانات مغزهای بزرگ‌تری تکامل می‌دهند؟

به‌طور مطلق، اندازه مغز حیوانات معمولاً همگام با اندازه بدن حیوان افزایش می‌کند. اندازه بزرگ‌تر مغز به‌طور معمول با سه عامل در ارتباط است. سوفی اسکات، استاد عصب‌شناسی شناختی در کالج دانشگاهی لندن گفت: «سرمایه‌گذاری مادری، پیچیدگی رفتار و اندازه بدن.» اسکات به لایوساینس گفت: «داشتن بدن بزرگ‌تر به‌معنای نیاز به کنترل بیشتر آن است. شکارچیان رأس هرم غذایی معمولاً بزرگ هستند و به‌علت نیاز به رفتارهای پیچیده‌تر مانند توانایی فریب دادن طعمه، از داشتن مغز بزرگ‌تر سود می‌برند.»

اما اندازه مغز پیش‌بینی‌کننده کاملی از هوش حیوانات نیست. طبق مطالعه‌ای که سال ۲۰۱۴ در مجله‌ی Frontiers in Neuroanatomy منتشر شد، مغز فیل آفریقایی (Loxodonta africana) به‌طور متوسط ۴٫۶ کیلوگرم وزن دارد که سه برابر بزرگ‌تر از مغز انسان است. به‌گفته‌ی اسکات، اندازه بزرگ مغز آن‌ها تا حدی به دلیل مخچه بزرگ آن‌ها است که برای هماهنگ کردن فعالیت عضله در تنه و گوش‌های آن‌ها استفاده می‌شود.

همان‌طور که اندازه مطلق مغز پیش‌بینی‌کننده خوبی از هوش حیوان نیست، مقایسه نسبت مغز به بدن نیز نمی‌تواند نشانگر هوش باشد. طبق مطالعه‌ای که سال ۲۰۰۹ در مجله‌ی Frontiers in Human Neuroscience منتشر شد، انسان‌ها و جوندگان تقریباً اندازه وزن مغز به بدن ۱ به ۴۰ دارند. اگرچه، طبق استدلال همان مطالعه، اگر اندازه موش به اندازه انسان بود، به این اندازه باهوش نبود، زیرا قشر مغز کوچک‌تری دارد (خارجی‌ترین ناحیه از مغز که با پیچیده‌ترین عملکردهای روانی در ارتباط است) و نسبت‌به انسان‌ها نورون‌های کمتری دارد. اسکات گفت:

اگر به مغز خرگوش، گربه و میمون کوچک نگاه کنید، اندازه آن‌ها تفاوت چندانی با هم ندارد، اما رفتار آن‌ها به دلیل ماهیت سلول‌های مغزی بسیار متفاوت خواهد بود. اگر میمون را بررسی کنید، مغز یک نخستی‌سان را می‌بینید که لوب پیشانی بزرگ‌تر و رفتارهای ناشی از حس کنجکاوی بیشتری دارد.

اسکات توضیح داد سازگارهای‌های تکاملی ساختار مغز را تغییر می‌دهد، به‌طوری‌که اندازه برخی از نواحی افزایش پیدا کند و برخی از ارتباطات عصبی ترجیح داده می‌شود. در انسان‌ها، اندازه قشر مغز و تراکم نورون‌های قشر مغز نسبت‌ به اندازه مغز نسبت‌ به اندازه بدن، هوش ما را بیشتر توضیح می‌دهد. به‌گفته‌ی اسکات: «درمقایسه‌با حیوانات دیگر، بدن کوچکی برای اندازه مغز خود داریم.»

هنگام مقایسه مغز گونه‌های مختلف، مهم است که ساختار مغز و نیز اندازه مغز را درنظر بگیریم. ازآنجاکه نسبت اندازه مغز به بدن توسعه تکاملی قشر و تراکم ارتباطات عصبی موجود در آن ناحیه از مغز را درنظر نمی‌گیرد، دانشمندان ضریب مغزی (EQ) را به‌عنوان معیار دقیق‌تری از هوش انسان درنظر می‌گیرند. ضریب مغزی اندازه نسبی مغز یک گونه خاص، درمقایسه‌با اندازه مورد انتظار مغز گونه‌های دیگر با اندازه بدن مشابه است.

یکی از عوامل کلیدی تأثیرگذار در EQ اندازه نسبی قشر درمقایسه‌با بقیه مغز است. براساس مقاله منتشرشده در Encyclopedia of Behavioral Neuroscience، مقایسه حیوانات براساس EQ آن‌ها چشم‌انداز دقیق‌تری از هوش آن‌ها درمقایسه‌با نسبت مغز به بدن ارائه می‌کند، اگرچه به‌اندازه‌ی تعیین اندازه مطلق و تعامل نواحی انفرادی مغز دقیق نیست.

سپس مفهومی به نام قانون هالر وجود دارد: هرچه حیوان بزرگ‌تر باشد، نسبت مغز به بدن آن کوچک‌تر خواهد بود. ولفیلا گروننبرگ، استاد نوروبیولوژی در دانشگاه آریزونا گفت: «ازآنجاکه اندازه مغز نسبت‌به اندازه بدن سنجیده می‌شود، به‌طور نسبی، کوچک‌ترین حیوانات بزرگ‌ترین مغزها را دارند.»

برای مثال، مورچه‌ها در مقایسه با پرده‌بالان دسته‌ای که شامل زنبورها، وسپ‌ها (زنبورهای بی‌عسل)، زنبورها سرخ و اره‌مگس‌ها می‌شود، مغزهای نسبتاً کوچکی دارند. گروننبرگ گفت: فکر می‌کنیم علت آن است که مورچه‌های کارگر پرواز نمی‌کنند. پرواز به پردازش بینایی زیادی نیازی دارد، بنابراین، بسیاری از حشرات دارای توانایی پرواز چشم‌های بزرگی دارند که منجر به لوب‌های بینایی بزرگ‌تر می‌شود. در برخی از حشرات مانند آسیابک‌ها پردازش بینایی بیش از نیمی از کل مغز آن‌ها را شامل می‌شود.