شرکت نگین سبز پویش عسلویه

گال نوعی بیماری پوستی که است که توسط کنه‌ای ریز ایجاد می‌شود. اینه کنه برای تخم‌ریزی وارد پوست می‌شود و باعث ایجاد دانه‌های پوستی و خارش‌دار می‌شود. گال بسیار مسری است و از طریق تماس پوستی، لباس، تشک و غیره منتقل می‌شود

شاید اسم گال را شنیده باشید، یک بیماری پوستی که با نام‌های جرب، خارشَک و خارشتَک هم شناخته می‌شود. این بیماری توسط کنه گال ایجاد و منتقل می‌شود. این بیماری مسری است و باعث ایجاد بثورات پوستی می‌شود. اگر نگران آلودگی به این کنه هستید، در این مطلب همراه دکترتو باشید. در این مطلب می‌خواهیم بدانیم که گال چیست؟ کنه گال چه شکلی است؟ چطور منتقل می‌شود؟ راه درمان آن چیست؟ و چطور می‌توان از آن پیشگیری کرد؟

گال چیست؟

گال یک بیماری پوستی است که توسط کنه گال به نام Sarcoptes scabiei ایجاد می‌شود که یک گونه کنه میکروسکوپی هشت پا است. این کنه‌های میکروسکوپی در صورت عدم درمان می‌توانند ماه‌ها روی پوست شما زندگی کنند. آنها در سطح پوست شما تکثیر می‌شوند و سپس برای تخم‌گذاری در آن فرو می‌روند. این امر باعث ایجاد بثورات قرمز و خارش‌دار روی پوست شما می‌شود.

گال یک بیماری مسری است و می‌تواند به راحتی از طریق تماس فیزیکی نزدیک، استفاده از لباس مشترک یا استفاده از رختخواب مشترک منتقل شود. این امر باعث می‌شود که شیوع بیماری در محیط‌های نزدیک، مانند خانواده، گروه مراقبت از کودکان، کلاس مدرسه یا خانه سالمندان، سرعت بالایی داشته باشد.

اگرچه خارشتَک می‌تواند آزاردهنده باشد، اما معمولا به خوبی درمان می‌شود و می‌توان با استفاده از تکنیک‌هایی، کنه‌ها را از بین برد. درمان اغلب شامل داروهایی است که کنه‌ها و تخم‌های آنها را از بین می‌برند. از آنجایی که جرب بسیار مسری است، پزشکان معمولاً درمان را برای افرادی که به طور مکرر با فرد مبتلا به گال در تماس هستند توصیه می‌کنند.

انواع گال

1. گال پوسته دار (نروژی)

گال پوسته‌ای شکل شدیدی از جرب است که می‌تواند در برخی از افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف، افراد سالخورده یا ناتوان رخ دهد. افراد مبتلا به خارِشَک پوسته دار دارای پوسته ضخیم پوستی هستند که حاوی تعداد زیادی کنه گال و تخم است. افراد مبتلا به جرب پوسته دار برای افراد دیگر بسیار مسری هستند و می‌توانند آلودگی را به راحتی هم از طریق تماس مستقیم پوست به پوست و هم از طریق آلودگی وسایلی مانند لباس، ملافه و مبلمان پخش کنند.

۲. گال گره ای (ندولار)

این نوع بیشتر در بین کودکان دیده می‌شود. نشانه اصلی این نوع خارِشَک، گره‌های قهوه‌ای است که مدت‌ها پس از درمان بیماری نیز همچنان از بین نمی‌روند.

۳. خارشتَک معمولی

این نوع شایع‌ترین نوع بیماری گال است. این آلودگی باعث خارش در دست‌ها، مچ دست و سایر نواحی می‌شود، اما به هیچ عنوان روی پوست سر و صورت رشد نمی‌کند.

۴. گال پوست سر

این نوع روی پوست سر شما اتفاق می‌افتد و ممکن است علائمی نداشته باشد به جز پوسته‌هایی که ممکن است شبیه پسوریازیس باشند.

گال نوعی بیماری پوستی است که توسط نوعی کنه ایجاد می‌شود و باعث ایجاد بثورات پوستی و خارش می‌شود. این کنه مسری است و به راحتی منتقل می‌شود.

علائم بیماری گال

شروع علائم جرب بسته به اینکه فرد قبلا در معرض کنه بوده یا نه متفاوت است. اولین باری که فرد در معرض کنه گال قرار می‌گیرد، ممکن است ۴ تا ۸ هفته طول بکشد تا علائم مشخص شوند. این بازه زمانی در هجوم‌های بعدی به طور قابل توجهی کوتاه‌تر است، زیرا سیستم ایمنی بدن سریع‌تر واکنش نشان می‌دهد. این دفعات بعدی ممکن است علائم بین ۱ تا ۴ روز مشخص می‌شود.برخی از علائم خارِشَک عبارت‌اند از:

خارش: این عارضه اغلب در شب بدتر می‌شود و می‌تواند بسیار شدید باشد. خارش پوست یکی از شایع‌ترین علائم گال است.

بثورات: هنگامی که کنه به داخل پوست فرو می‌رود، خطوط یا خطوط لانه ایجاد می‌کند که بیشتر در چین‌های پوستی وجود دارند. این بثورات و دانه های پوستی ممکن است شبیه کهیر، نیش، برآمدگی، جوش یا تکه‌های پوسته پوسته باشند. همچنین ممکن است تاول نیز وجود داشته باشد.

زخم: زخم‌ها در نواحی آلوده‌ای که فرد پوست خود را خراش داده است، ایجاد می‌شوند. زخم‌های باز می‌توانند منجر به زرد زخم شوند که معمولاً در اثر عفونت ثانویه با استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد می‌شود.

پوسته‌های ضخیم: این علامت معمولا در گال نروژی به وجود می‌آید، زمانی که صدها تا هزاران کنه و تخم کنه در پوست و زیر پوست وجود دارند. این نوعِ بیماری، باعث ایجاد علائم شدید پوستی می‌شود.

اغلب، افراد مبتلا به گال نروژی، پوسته‌های خاکستری، ضخیم و متلاشی شده را تجربه می‌کنند. کنه‌هایی که در پوسته‌های جدا شده زندگی می‌کنند می‌توانند بیش از یک هفته بدون نیاز به تماس با انسان به دلیل غذای تهیه شده توسط خود پوسته، به زندگی ادامه دهند.

کنه گال بیشتر در کجای بدن زندگی می کند؟

کنه‌ها در چین‌ها و شکاف‌های باریک پوست شما زندگی می‌کنند. مکان‌های رایج کنه عبارت‌اند از:

بین انگشتان دست و پا

در ران‌ها و ناحیه تناسلی

در مچ دست و زانو

ناحیه اطراف کمر

زیر ناخن

زیر حلقه‌ها، بند ساعت و دستبند

ناحیه اطراف نوک سینه.

خارِشَک چگونه سرایت می کند و چه کسانی در معرض خطر آن قرار دارند؟

کنه ماده پس از تونل زدن در زیر پوست، تخم‌های خود را در تونلی که ایجاد کرده است می‌گذارد. پس از بیرون آمدن از تخم، لاروها به سطح پوست حرکت می‌کنند و از طریق تماس فیزیکی نزدیک در سراسر بدن یا میزبان دیگری پخش می‌شوند.

انسان تنها گونه‌ای نیست که کنه‌ها بر آن تأثیر می‌گذارند. کنه‌ها می‌توانند سگ‌ها و گربه‌ها را نیز تحت تاثیر قرار دهند. با این حال هر کدام از اینها، میزبان گونه‌های متفاوتی از کنه هستند. برای مثال انسان ممکن است واکنش پوستی خفیف و گذرا را در تماس با کنه‌های حیوانی تجربه کند و عفونت در مقیاس کامل در انسان با کنه‌های حیوانی نادر است.

گال بسیار مسری است و از طریق تماس مستقیم پوست به پوست یا استفاده از حوله، رختخواب یا وسایلی که آلوده به کنه‌ها هستند، پخش می‌شود. به همین دلیل، افراد زیر در معرض خطر بیشتری برای آلوده شدن هستند:

کودکانی که به مهدکودک یا مدرسه می‌روند.

والدین یا مراقبان کودکان خردسال

بزرگسالان جوانی که نظر جنسی فعال هستند.

افرادی با چندین شریک جنسی

ساکنین مراکز مراقبت گسترده

بزرگسالان مسن‌تر

افراد با سیستم ایمنی ضعیف ، از جمله افراد مبتلا به HIV ، گیرندگان پیوند و سایرین که داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مصرف می‌کنند.

عقرب موجودی است که همه ما کمابیش از آن ها وحشت داریم. شکل ظاهری و نیش دردناک و کشنده، ان را در زمره موجودات هراس انگیز و خطرناک قرار داده است.

تعداد ۲۵ گونه از ۱۵۰۰ گونه عقرب شناخته شده در جهان، دارای سمی هستند که به اندازه کشتن یک انسان بالغ قدرت دارند

بررسی مهم ترین ویژگی های ظاهری عقرب

عقرب‌ها جاندارانی شکارچی، از شاخه بندپایان و رده عنکبوتیان هستند. برای بررسی مشخصات ظاهری آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

هشت عدد پا

مانند سایر عنکبوتیان، عقرب‌ها نیز ۸ عدد پا دارند.

پدیپالپ یا انبرک

پدیپالپ یا انبرک ها، دو عضو مهم دیگر در بدن عقرب‌ها می باشند. آن ها با استفاده از انبرک ها، طعمه را می گیرند و در حین خطر، از خود دفاع می کنند.

دم عقرب

اندامی که عقرب‌ها را تا این حد مهم و خطرناک کرده است، نیشی است که در انتهای دم آنها جای گرفته است.

خبر خوش این است که این نیش در تمام گونه ها کشنده نیست، هرچند که می تواند بسیار دردناک باشد.

بررسی سایر ویژگی های ظاهری در عقرب‌

اندازه بدن در عقرب‌ها

طول بدن عقرب‌ها در گونه های مختلف، بین یک تا ۲۴ سانتیمتر متغیر است، با این وجود بیشتر گونه ها، اندازه ای در حدود ۵ تا ۸ سانتیمتر دارند.

اندازه بدن جنس نر و ماده یک گونه نیز متفاوت می باشد. عقرب‌های نر، بدن هایی بلندتر و باریک تر از بدن عقرب‌ ماده دارند.

رنگ در عقرب‌ها

به جز طول بدن، رنگ آن ها نیز از ویژگی هایی است که در گونه های مختلف عقرب‌ متفاوت می باشد، این موجودات خطرناک می‌توانند در رنگ‌های متفاوتی دیده شوند.

• سبز
• زرد
• قهوه ای
• قرمز
• آبی
• سیاه

در پوسته سخت عقرب‌ها، موادی با خواص فلوئورسنت وجود دارد، در نتیجه اگر آن ها شب هنگام، تحت تابش فرابنفش قرار بگیرند، به رنگ سبز درخشان دیده می شوند.

تولید مثل و چرخه زندگی عقرب ها

جفتگیری عقرب ها

تولید مثل عقرب‌ها به صورت فصلی و عمدتاً در ماه های گرم سال اتفاق می افتد. فرومون های جنسی ماده، که در فصل جفتگیری ترشح می شود، عقرب‌های نر را جذب می کند.

یک عقرب حتی از فواصل بسیار زیاد نیز، می تواند با ردگیری فرومون های جنسی، جفت خود را بیابد. سپس برای رسیدن به جنس ماده و جفت گیری، این مسیرهای طولانی را طی می کند.

جنس نر پس از رسیدن به جنس ماده، حرکات خاصی انجام می دهد تا توجه عقرب ماده را جلب کند. سپس جفت گیری انجام داده و قبل از اینکه توسط عقرب ماده خورده شود، از آنجا دور می شود.

گاهی در فصل تولید مثل، ماده ها برای افزایش ذخایر اسپرمی خود، با چندین نر جفت گیری می کنند.

زنده زایی در عقرب‌ها

بر خلاف حشرات که تخمگذار هستند، عقرب‌ها از طریق زنده زایی تولید مثل می کنند، گونه های مختلف این موجود، در هر نوبت تولید مثل می توانند بین ۳ تا ۱۰۰ بچه به دنیا بیاورند

مراقبت از نوزادان

این موجودات جزو محدود بندپایانی هستند که از نوزادان خود تا زمان به بلوغ رسیدن آن ها، نگهداری می کنند. به این منظور عقرب‌های ماده، نوزادانش را تا زمان رسیدن به بلوغ، بر پشت خود حمل می کند.

این کار چندان فداکارانه نیست، زیرا ممکن است عقرب‌های ماده برای رفع گرسنگی، مجبور به تغذیه از فرزندان خود شوند.

در طول فرآیند رشد، عقرب‌های سوار بر پشت مادر، چندین بار پوست اندازی می کنند و در نهایت با تکمیل چرخه رشد، اسکلت سفت و سختی در عقرب‌های بالغ تشکیل می شود.

عقرب‌ها کجا زندگی می کنند؟

به جز قطب جنوب، عقرب‌ها در تمام نقاط دنیا حضور دارند. در این میان، بیشترین جمعیت عقرب‌ها در نواحی گرمسیری و معتدل کره زمین دیده می شود.

عقرب‌ها در طول روز، خود را زیر صخره ها و شکاف های موجود در زمین پنهان می کنند. آن ها معمولاً روز را در استراحت می‌گذرانند و شب ها برای شکار از لانه خود خارج می شوند.

این موجودات ترسناک در خانه ها نیز همین رفتار را از خود نشان می دهند، یعنی عقربی که وارد خانه شده، به دنبال شکاف، حفره و منافذی می‌گردد تا روزها در آن پنهان شود.

با فرا رسیدن شب، عقرب برای شکار عنکبوت ها و سایر حشرات موجود در خانه، پناهگاهش را ترک می کند.

تغذیه عقرب‌ها

عقرب‌ها موجوداتی شکارچی هستند که از حشرات و یا حتی حیوانات بزرگتری مانند موش و مارمولک، تغذیه می کنند. آن ها در ابتدا با استفاده از زهر خود، شکار را بی حس و فلج کرده و سپس آن را می خورند.

در مواردی که اندازه طعمه کوچک است، آن ها می توانند بدون تزریق زهر نیز آن را شکار کنند

نکته قابل توجه در مورد تغذیه عقرب‌ها این است که آن ها نسبت به گرسنگی بسیار مقاوم هستند، این موجودات می توانند ماه‌ها بدون خوردن غذا زنده بمانند.

این نکته به خصوص در رابطه با عقرب‌هایی که به خانه ها راه یافته اند اهمیت می یابد، چرا که از بین بردن منابع غذایی عقرب‌ها در خانه، به تنهایی نمی تواند آن ها را از پای درآورد.

همانطور که گفته شد؛ عقرب در نتیجه گرسنگی نمی میرد و فقط در گوشه ای پنهان می شود.

خطرناک ترین گونه عقرب در ایران

گادیم یا گاردیوم، خطرناک ترین گونه عقرب در ایران است.

این گونه بیشتر در مناطق جنوبی کشور و به ویژه در استان خوزستان یافت می شود. در صورتی که گادیم شما را نیش بزند، احتمال زنده ماندن شما به کمتر از ۱۰ درصد می رسد.

این موجود خطرناک، با نام علمی Hemiscorpius lepturus، عامل بیشترین مرگ های ناشی از عقرب گزیدگی در ایران می باشد.

به همین دلیل گادیم را در لیست خطرناکترین عقرب‌های جهان قرار داده اند.

ورود عقرب های گادیم به خانه می توان باعث مرگ ساکنین آن شود، به همین دلیل همواره باید از روش های پیشگیری از ورود عقرب ها به خانه استفاده کرد.

اثرات زهر عقرب گادیوم بر بدن انسان

مهمترین دلیل مرگبار بودن نیش گادیم، نوع زهر آن است.

زهر گادیم بر خلاف زهر سایر گونه های این موجود، در بدن قربانی ایجاد درد نمی کند، در نتیجه فرد قربانی حتی متوجه نمی شود که توسط عقربی گزیده شده است تا به سراغ درمان آن برود.

این مسئله منجر به برخی تغییرات در بدن فرد می شود. این نوسانات عبارتند از:

1. پخش تدریجی زهر در خون
2. از کار افتادن ارگان ها
3. نهایتاً مرگ قربانی

زهر عقرب‌ها

مهمترین عامل ترس از این موجودات ترسناک، نیش دردناک آن است و اینکه نیش عقرب می تواند حاوی زهری کشنده باشد.

گاهی زهر عقرب که تا این حد کشنده است، می تواند به راهی برای نجات جان انسان ها تبدیل شود.

امروزه در ترکیب بسیاری از داروها، از زهر عقرب استفاده می شود. این موضوع، این ماده را به یکی از گرانبهاترین مواد موجود در کره زمین تبدیل کرده است.

باورهای غلط درباره نیش عقرب‌ها

درمورد ارتباط بین رنگ، اندازه و مکان زندگی عقرب، با میزان کشنده بودن زهر آن، باورهای عجیب و زیادی وجود دارد.

رنگ عقرب‌ها

به عنوان مثال بر اساس یک باور عمومی، عقرب‌های سیاه از عقرب‌های زرد، کشنده تر هستند.

اندازه عقرب ها

همچنین طبق یک باور دیگر، زهر عقرب‌های بزرگ از زهر عقرب‌های کوچک، خطرناکتر است.

مکان زندگی عقرب ها

برخی ها بر این باور هستند که عقرب‌های مناطق گرمسیری، با آب و هوای خشک، خطرناک تر از عقرب‌های مناطق معتدل و سردسیری هستند.

تمام این باورها بی اساس بوده و هیچ کدام مبنای علمی ندارند.

بر اساس نتایج تحقیقات علمی، کشنده بودن زهر، تنها به ترکیبات زهر بستگی دارد، همچنین ترکیبات زهر عاملی تأثیرگذار بر شکل ظاهری یا رنگ عقرب‌ها نیست.

ترکیبات زهر در عقرب‌ها

زهر عقرب‌ها حاوی پلی پپتیدها و سموم بسیار پیچیده است.

سموم موجود در زهر عقرب‌ها به سه دسته تقسیم می شوند.

1. نوروتوکسین
2. هموتوکسین
3. کاردیوتوکسین

بسته به درصد هر یک از سموم موجود در ترکیب زهر، اثر آن بر شکار یا انسان، متفاوت خواهد بود.

نوروتوکسین موجود در زهر عقرب‌ها، روی سیستم عصبی تأثیرگذار بوده و منجر به فلج یا مرگ قربانی می شود.

هموتوکسین ها باعث ایجاد اثرات موضعی خفیف می شوند. از قبیل :

• تورم
• درد
• تغییر رنگ در محل نیش زدگی

هشدار!

برخی گونه های عقرب زهرهای بسیار مهلکی دارند.

بنابراین از تماس با آن ها بدون محافظت از خود، اجتناب کنید. در صورتی که دچار گزیدگی شدید، حتماً بی معطلی به پزشک مراجعه نمایید.

انواع گونه های عقرب

خطرناکترین گونه به نام عقرب‌ قرمز هندی یا Hottentotta Tamulus

کوچکترین گونه جهان با نام علمی Microtityus fundorai که فقط یک سانتیمتر طول دارد

بزرگترین گونه های جهان با نام علمی Hadogenes troglodytes وPandinus imperator

سوسکها و روش های ازبین بردن سوسکها

سوسکها برای ادامه زندگی نیازمند آب غذا و پناهگاه می باشند. در ابن مطلب به روش هایی اشاره می شود که می توان با بکارگیری آنها بطور موثری آلودگی را کاهش داد.

اگرچه وجود سوسکها در اماکن موجب بروز مخاطرات بهداشتی فراوان می‌گردد اما خطرات ناشی از استفاده از ترکیبات سمی توسط افراد عادی برای از بین بردن آنها بخصوص در صورتی که با رعایت کامل جوانب احتیاط نباشد به مراتب بیشتر از وجود سوسکهاست.

خصوصیات سوسکها

از لحاظ ظاهری شکم بند بند دارند و بیضی شکل هستند، بالهایی دارند که بطور متقاطع روی شکم قرار گرفته اند، رنگ آنها قهوه ای یا سیاه است و اندازه شان بین یک تا پنج سانتیمتر می باشد. سوسک ها پس از مستقرشدن در محل مناسب تخم ریزی می کنند.

تعداد تخم سوسک شـانزده تـا چهل و هشت عدد است که درون کپسول لوبیا شکل قهوه ای رنگ قراردارد. سوسکها این کپسول ها را در محلهای تاریک در شکاف ها و درزها و یا سطوح زیری مـیز و صندلی یا تختخواب و دیگر وسایـل بسته بـندی شده قرار می دهند.

کپسول ها بتدریج بزرگ شده، سپس سوسک جوان سفیدرنگ کوچک بدون بال از درون آن خارج می شود.از ابتدای تخـم ریزی تا خارج شدن نوزاد سـوسک، سی تا پنجاه روز زمان لازم است. سوسک بالغ چند ماه تا یکسال زنده است و طی این مدت چندین نوبت تخم ریزی می کند. سوسکها به مناطق گرمسیری علاقه دارند اما برخی گونه ها در نواحی معتدل و نیز در خانه ها و ساختمان هایی که هوای گرم و مرطوب و غذای کافی وجود دارد زندگی می کنند.

نحوه زندگی سوسکها

این حشرات به مواد شیرین و نشاسته ای علاقه دارند. آنها از شکر و شکلات های شیرین، شیر، پنیر، گوشت، نان و غلات و نیز از مقوا، جلد کتاب، چوب های روی سقف، کفی کفش، لاشه سوسری های مرده و فلج، خون خشک شده و تازه، مدفوع، خلط، ناخن دست و پای افراد مریض و خوابیده برای تغذیه استفاده می کنند.

سوسکها به گرما علاقه دارند . روزها در شکاف و درز دیوارها، چهارچوب درها و مبل ها و نقاط تاریک پنهان می شوند. گروهی از سوسکها از طریق راه رفتن و پرواز حرکت می کنند.

گونه های شایعتر:

سوسک های آمریکایی: همان سوسک های فاضلاب هستند که طول ۲/۵ تا ۲/۷ سانتیمتر دارند و رنگ قرمز متمایل به قهوه ای دارند و بالهای آن کاملاً رشد یافته است. این سوسکها در فاضلاب زندگی میکنند، و برای ریشه کنی کامل علاوه بر مجاری فاضلاب محل های عبور و مرور این حشرات هم باید سم پاشی شود.

سوسک های آلمانی: از کوچکترین سوسکهای خانگی هستند، طول آنها بین ۱۵-۱۰ میلی متر می باشد و رنگ زرد طلائی تا قهوه ای مایل به زرد دارند. ماده ها درشت تر از نرها بوده و نرها کمی روشن تر از ماده ها یعنی قهوه ای مایل به زرد روشن هستند. طول عمر آنها حدود ۶ ماه می باشد. سوسک ماده طی زندگی خود ۶ تا ۸ کیسه در انتهای بدن خود ایجاد می کند که هر کدام حاوی ۳۰ تا ۴۰ تخم سوسک می باشد.

هر سوسک ماده در طول زندگی۱۸۰ تا ۳۲۰ بچه سوسک تولید می کند.این سوسکها مختص آشپزخانه ها بوده و اغلب در رستوران ها و شیرینی پزی ها و منازل یافته می شوند. این گونه نسبت به سموم معمول ایجاد مقاومت کرده است، لذا جهت ریشکنی آن روش های خاصی اخذ می شود.

سوسک های شرقی: طول حدود ۲/۵ سانتیمتر دارد ، به رنگ تیره بوده، مسطح و پهن است و بالهای کوتاه دارد.

اهمیت پزشکی و مبارزه با سوسکها

سوسری ها از آفات مهمی محسوب می شوند که از کثافات، غـذاهای فـاسد، پارچه و چسب کتاب تغذیه نموده، قسمتی از غــذای هضم نشده خود را برمی گردانند، به دفع مدفـوع روی غذا عادت دارند، از دهان و غدد خود ماده ای ترشح می کنند که در مسیر حرکت آنها و منابع غذاییشان بوی ماندگار و نامطبوعی ایجاد می کنند.

سوسری ها با آلوده کردن کـردن مواد غذایی از طریق عوامل بیماری زای موجود در توالت ها، زباله ها، و …، عامل انتقال :

– بیماری های باکتریایی: اسهال، دیسانتری، وبا، تب تیفوئید

– بیماری های ویروسی: فلج اطفال

– حمل تخم کرم های انگلی

و نیز واکنش های آلرژیک مانند ناراحتی پوستی، خارش، تورم پلک و ناراحتی های تنفسی را ایجاد می کنند.

نحوه مبارزه:

سوسک ها برای ادامه زندگی نیازمند آب غذا و پناهگاه می باشند. می توان با بکارگیری روش های زیر بطور موثری آلودگی را کاهش داد:

کاهش منابع غذا :

– قراردادن زباله ها در داخل کیسه های نایلونی غیرقابل نفود و سپس داخل سطل آشغال در دار

– محکم کردن در کیسه زباله

– نگهداری مواد غذایی در داخل یخچال یا داخل ظرف در دار

– جمع آوری باقیمانده مواد غذایی در حین طبخ یا صرف غذا

– تمیز کردن کابینتهای آشپزخانه

– تمیز کردن کف آشپزخانه

– شستشوی وسایل شستشوی ظروف غذا مثل سیم ظرفشوئی و اسکاچ پس از هر بار استفاده

– تمیز کردن چربی موجود بر هواکش ها و دیوار

– مسدود کردن درزها و شکاف های موجود بر دیوار، کف، سقف، درزهای میان پله ها و…

– بندکشی و پر کردن بندهای موجود میان کاشی ها، کف و حاشیه قرنیزها

کاهش منابع آب :

– مجهز کردن کف شوی فاضلاب ها بخصوص کف شوی آشپزخانه با درپوش

– تخلیه آب موجود در زیر گلدانی ها

– شستشوی ظروف غذا در اسرع وقت

– خشک کردن ظروف شسته شده

– تعمیر شیرهای آبی که چکه می کنند.

سم پاشی سوسک ها:

علاوه بر به کارگیری موازین بهسازی، با استفاده از سموم حشره‌کش نیز می‌توان به مبارزه با سوسکها پرداخت که این روش با توجه به ایجاد آلودگی محیط زیست به عنوان آخرین روش برای مبارزه با سوسکها تلقی می‌گردد.

اگرچه وجود سوسکها در اماکن موجب بروز مخاطرات بهداشتی فراوان می‌گردد اما خطرات ناشی از استفاده از ترکیبات سمی برای از بین بردن آنها بخصوص در صورتی که با رعایت کامل جوانب احتیاط نباشد به مراتب بیشتر از وجود سوسکهاست.

نوع سم و نحوه سمپاشی باید توسط افراد ورزیده و متخصص این امر انتخاب گردد و سمپاشی باید توسط این افراد انجام شود. هنگام سمپاشی باید کلیه موازین احتیاطی رعایت گردد برای این امر با متخصصیان ما در ارتباط باشید