شرکت نگین سبز پویش عسلویه

مورچه‌های ارتشی به نزدیک ۲۰۰ گونه از مورچه‌ها گفته می‌شود که حشره‌های اجتماعی دیگری مانند موریانه‌ها، زنبورها و مورچه‌های دیگر را شکار می‌کنند و می‌خورند. گاهی نیز دو لشکر رقیب با هم رویارویی می‌کنند. گاهی حتی جاندران مهره‌دار نیز از آسیب آن‌ها در امان نمی‌مانند. اگر مار، غورباغه یا سوسماری بر سر راه آن‌ها باشد، جان به در نمی‌برد. با این همه، مورچه‌ها ارتشی چنین جاندارانی را نمی‌خورند.

برای بسیاری از جانداران، کارآمدترین راه‌ نجات، گریز و دوری از آن‌هاست. مورچه‌های ارتشی نابینا هستند. از این رو، برخی جانداران هنگام رو به رو شدن با یورش آن‌ها، خود را بی‌جنبش نشان می‌دهند و از این راه از آسیب آن‌ها در امان می‌مانند. اگر حشره‌ای که با میلیون‌ها مورچه‌ی گرسنه رو به روشده است، جنبشی از خود نشان دهد، مورچه‌ها بی‌درنگ جنبش آن را درک می‌کنند و به سویش یورش می‌آورند. آن‌ها حتی به جاندرانی مانند عقرب نیز می‌تازند.

این مورچه‌های جنگجو در بیش‌تر درگیری‌ها و یورش‌های خود پیروز می‌شوند، اما گاهی مورچه‌های دیگر در برابر آن‌ها می‌ایستند. با این همه، بیش‌تر آن‌ها به ناچار خانه‌ی خود را رها می‌کنند. مورچه‌های کارگر تخم‌ها، لاروها و شفیره‌ها را بر دوش می‌کشند و از درختان و بوته‌ها بالا می‌روند و بی‌جنبش می‌مانند تا یورشگران از آن جا بروند. پس از چند ساعت، به آهستگی و با احتیاط به لانه‌ی خود باز می‌گردند.

همه چیز از زندگی مورچه ها

مور یا مورچه حشره‌ای اجتماعی است همانند زنبور عسل از راستهٔ نازک بالان که در میانه‌های دورهٔ کرتاسه یعنی حدود ۱۱۰ تا ۱۳۰ میلیون سال پیش تکامل یافته است. امروزه بیش از ۱۲۰۰۰ گونه مورچه طبقه بندی شده‌اند و تخمین زده می‌شود این تعداد تا ۲۲۰۰۰ گونه نیز برسد. مورچه ها به راحتی از شاخکهای آرنج دارشان و ساختار گره مانندشان و کمر باریکشان قابل شناسایی هستند.

اندازهٔ اجتماع مورچه ها می‌تواند از چند ده مورچه شکارچی در یک حفره تا چند میلیون مورچهٔ ساده و مورچه نازای ماده و طبقه ای از کارگرها و سربازها و سایر گروه‌ها را در یک محدوده جغرافیایی وسیع شامل شود. همچنین اجتماع مورچه ها شامل تعدادی نر دارای نطفه و همچنین یک یا چند ماده که توانایی بارور شدن دارند و ملکه نامیده می‌شوند، می‌شود.همچنین گاهی اجتماع مورچه ها یک ابرجامعه توصیف شده‌است ٬زیرا مورچه ها در آن با یکدیگر کار می‌کنند و از اجتماع خود دفاع می‌کنند.

انواع مورچه های داخل لانه

- مورچه های کارگر : به دو گروه کوچک و بزرگ تقسیم می شوند مورچه های کارگر بزرگ ازبقیه مورچه ها بزرگ تر ودرشت تر هستندکه به آنها مو رچه های سرباز می گویند.

- مورچه های سرباز : دارای آرواره های بزرگی هستند واز افراد ضعیف تر در مقابل سایر حشرات دفاع کرده واز جانوران مورچه خوار محافظت می کنند.

- کارگر های کوچک : از لانه دور می شوند و به نظافت وتغذیه ی نوزادان و ملکه می پردازد.

مورچه ها حیوانات بسیار با نظافتی هستند. هر کدام وظیفه ی خود را انجام می دهند ودر بقیه ی امور دخالتی نمی کنند. در آخر زمستان ملکه تخم های مخصوصی می گذارد که از آنها مورچه های نر و ماده تولید می شود که در بهار از لانه بیرون آمده وجفت گیری می کنند وبعد از آن مورچه ها ی نر بلافاصله می میرند.

تقریباً تمام مناطق کره زمین مورچه دارد. فقط مناطقی مانند جزایر دور افتاده و غیرقابل دسترسی استثنا هستند. مورچه به بیشتر محیط زیست‌های زمین چیره گشته ‌است و در بیشتر محیط زیست‌ها توانایی زندگی دارد. این موجود ۱۵-۲۰٪ موجودات زنده خشکی زی زمین را تشکیل می‌دهد. علت موفقیت آنها به زندگی اجتماعی، توانایی بالای انطباق پذیری و توانایی تغییر دادن محیط زیستشان و بهره برداری از منابع و دفاع از یکدیگر برمی‌گردد. انواع مورچه ها به صورت‌های مختلفی مانند زندگی انگلی و برده داری، همزیستی مسالمت آمیز و … تکامل یافته‌اند.

گونه های تکامل یافته

- مورچه های مهاجم : گروهی از مورچه ها که حشرات و سایر حیوانات کوچک موجود در مواد پوسیده ی گیاهی را شکار می کنند،مورچه های مهاجم می گویند.شکار آن ها به این طریق است وقتی یکی از آنها طعمه ای راپیدا کرد با ترشح بوی از روی غده های بدنش دیگر مورچه ها را باخبر می کند و آن ها یک ردیف منظم که گاهی طول آن ها به صد متر می رسد،تشکیل داده و با همکاری هم آن را به لانه می برند.

- مورچه های برگ بر : این نوع مورچه در جنگل های آمازون پیدا می شود که قطعاتی از برگ درختان را جدا می کند و به لانه ی خود می برد،گاهی در یک شبانه روز تمام برگ های یک درخت عظیم را می برند،آن ها را جویده و کف لانه را پر می کنند و سپس قارچ های کوچک را به لانه برده و در زیر آن ها را پرورش داده،تا در مواقع لزوم از آن ها تغذیه کنند.

- مورچه های انگل : بعضی مورچه ها برای تهیه ی غذای خودشان هیچ فعالیتی نمی کنند و غذایشان را از سایر مورچه ها به دست می آورند. یعنی انگل مورچه های دیگر می شوند.

- مورچه های پرسه زن : لانه های خود را در نزدیکی لانه ی مورچه های دیگر می سازند. آن گاه هم از مواد دور ریخته شده ی آن ها تغذیه می کنند و هم زمانی که کارگرها مشغول بردن مواد غذایی به لانه ی خود هستند،غذای آن ها را به زور از چنگشان در می آورند.

- مورچه های سارق : آنها به آرامی وارد لانه ی موریانه ها و مورچه ها می شوند و غذای ذخیره شده ی آن ها را می دزدند و نوزادانشان را شکار می کنند.

- مورچه های برده دار : این مورچه ها به آرامی وارد لانه ی سایر انواع مورچه ها می شوند و پیله های آنان را می دزدند و به لانه ی خود می برند و از پیله های دزدیده شده مراقبت می کنند. پس از خروج کارگر ها، از پیله های دزدیده شده آن ها را وادار می سازند که کارهای مربوط به لانه شان انجام دهند.

گال نوعی بیماری پوستی که است که توسط کنه‌ای ریز ایجاد می‌شود. اینه کنه برای تخم‌ریزی وارد پوست می‌شود و باعث ایجاد دانه‌های پوستی و خارش‌دار می‌شود. گال بسیار مسری است و از طریق تماس پوستی، لباس، تشک و غیره منتقل می‌شود

شاید اسم گال را شنیده باشید، یک بیماری پوستی که با نام‌های جرب، خارشَک و خارشتَک هم شناخته می‌شود. این بیماری توسط کنه گال ایجاد و منتقل می‌شود. این بیماری مسری است و باعث ایجاد بثورات پوستی می‌شود. اگر نگران آلودگی به این کنه هستید، در این مطلب همراه دکترتو باشید. در این مطلب می‌خواهیم بدانیم که گال چیست؟ کنه گال چه شکلی است؟ چطور منتقل می‌شود؟ راه درمان آن چیست؟ و چطور می‌توان از آن پیشگیری کرد؟

گال چیست؟

گال یک بیماری پوستی است که توسط کنه گال به نام Sarcoptes scabiei ایجاد می‌شود که یک گونه کنه میکروسکوپی هشت پا است. این کنه‌های میکروسکوپی در صورت عدم درمان می‌توانند ماه‌ها روی پوست شما زندگی کنند. آنها در سطح پوست شما تکثیر می‌شوند و سپس برای تخم‌گذاری در آن فرو می‌روند. این امر باعث ایجاد بثورات قرمز و خارش‌دار روی پوست شما می‌شود.

گال یک بیماری مسری است و می‌تواند به راحتی از طریق تماس فیزیکی نزدیک، استفاده از لباس مشترک یا استفاده از رختخواب مشترک منتقل شود. این امر باعث می‌شود که شیوع بیماری در محیط‌های نزدیک، مانند خانواده، گروه مراقبت از کودکان، کلاس مدرسه یا خانه سالمندان، سرعت بالایی داشته باشد.

اگرچه خارشتَک می‌تواند آزاردهنده باشد، اما معمولا به خوبی درمان می‌شود و می‌توان با استفاده از تکنیک‌هایی، کنه‌ها را از بین برد. درمان اغلب شامل داروهایی است که کنه‌ها و تخم‌های آنها را از بین می‌برند. از آنجایی که جرب بسیار مسری است، پزشکان معمولاً درمان را برای افرادی که به طور مکرر با فرد مبتلا به گال در تماس هستند توصیه می‌کنند.

انواع گال

1. گال پوسته دار (نروژی)

گال پوسته‌ای شکل شدیدی از جرب است که می‌تواند در برخی از افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف، افراد سالخورده یا ناتوان رخ دهد. افراد مبتلا به خارِشَک پوسته دار دارای پوسته ضخیم پوستی هستند که حاوی تعداد زیادی کنه گال و تخم است. افراد مبتلا به جرب پوسته دار برای افراد دیگر بسیار مسری هستند و می‌توانند آلودگی را به راحتی هم از طریق تماس مستقیم پوست به پوست و هم از طریق آلودگی وسایلی مانند لباس، ملافه و مبلمان پخش کنند.

۲. گال گره ای (ندولار)

این نوع بیشتر در بین کودکان دیده می‌شود. نشانه اصلی این نوع خارِشَک، گره‌های قهوه‌ای است که مدت‌ها پس از درمان بیماری نیز همچنان از بین نمی‌روند.

۳. خارشتَک معمولی

این نوع شایع‌ترین نوع بیماری گال است. این آلودگی باعث خارش در دست‌ها، مچ دست و سایر نواحی می‌شود، اما به هیچ عنوان روی پوست سر و صورت رشد نمی‌کند.

۴. گال پوست سر

این نوع روی پوست سر شما اتفاق می‌افتد و ممکن است علائمی نداشته باشد به جز پوسته‌هایی که ممکن است شبیه پسوریازیس باشند.

گال نوعی بیماری پوستی است که توسط نوعی کنه ایجاد می‌شود و باعث ایجاد بثورات پوستی و خارش می‌شود. این کنه مسری است و به راحتی منتقل می‌شود.

علائم بیماری گال

شروع علائم جرب بسته به اینکه فرد قبلا در معرض کنه بوده یا نه متفاوت است. اولین باری که فرد در معرض کنه گال قرار می‌گیرد، ممکن است ۴ تا ۸ هفته طول بکشد تا علائم مشخص شوند. این بازه زمانی در هجوم‌های بعدی به طور قابل توجهی کوتاه‌تر است، زیرا سیستم ایمنی بدن سریع‌تر واکنش نشان می‌دهد. این دفعات بعدی ممکن است علائم بین ۱ تا ۴ روز مشخص می‌شود.برخی از علائم خارِشَک عبارت‌اند از:

خارش: این عارضه اغلب در شب بدتر می‌شود و می‌تواند بسیار شدید باشد. خارش پوست یکی از شایع‌ترین علائم گال است.

بثورات: هنگامی که کنه به داخل پوست فرو می‌رود، خطوط یا خطوط لانه ایجاد می‌کند که بیشتر در چین‌های پوستی وجود دارند. این بثورات و دانه های پوستی ممکن است شبیه کهیر، نیش، برآمدگی، جوش یا تکه‌های پوسته پوسته باشند. همچنین ممکن است تاول نیز وجود داشته باشد.

زخم: زخم‌ها در نواحی آلوده‌ای که فرد پوست خود را خراش داده است، ایجاد می‌شوند. زخم‌های باز می‌توانند منجر به زرد زخم شوند که معمولاً در اثر عفونت ثانویه با استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد می‌شود.

پوسته‌های ضخیم: این علامت معمولا در گال نروژی به وجود می‌آید، زمانی که صدها تا هزاران کنه و تخم کنه در پوست و زیر پوست وجود دارند. این نوعِ بیماری، باعث ایجاد علائم شدید پوستی می‌شود.

اغلب، افراد مبتلا به گال نروژی، پوسته‌های خاکستری، ضخیم و متلاشی شده را تجربه می‌کنند. کنه‌هایی که در پوسته‌های جدا شده زندگی می‌کنند می‌توانند بیش از یک هفته بدون نیاز به تماس با انسان به دلیل غذای تهیه شده توسط خود پوسته، به زندگی ادامه دهند.

کنه گال بیشتر در کجای بدن زندگی می کند؟

کنه‌ها در چین‌ها و شکاف‌های باریک پوست شما زندگی می‌کنند. مکان‌های رایج کنه عبارت‌اند از:

بین انگشتان دست و پا

در ران‌ها و ناحیه تناسلی

در مچ دست و زانو

ناحیه اطراف کمر

زیر ناخن

زیر حلقه‌ها، بند ساعت و دستبند

ناحیه اطراف نوک سینه.

خارِشَک چگونه سرایت می کند و چه کسانی در معرض خطر آن قرار دارند؟

کنه ماده پس از تونل زدن در زیر پوست، تخم‌های خود را در تونلی که ایجاد کرده است می‌گذارد. پس از بیرون آمدن از تخم، لاروها به سطح پوست حرکت می‌کنند و از طریق تماس فیزیکی نزدیک در سراسر بدن یا میزبان دیگری پخش می‌شوند.

انسان تنها گونه‌ای نیست که کنه‌ها بر آن تأثیر می‌گذارند. کنه‌ها می‌توانند سگ‌ها و گربه‌ها را نیز تحت تاثیر قرار دهند. با این حال هر کدام از اینها، میزبان گونه‌های متفاوتی از کنه هستند. برای مثال انسان ممکن است واکنش پوستی خفیف و گذرا را در تماس با کنه‌های حیوانی تجربه کند و عفونت در مقیاس کامل در انسان با کنه‌های حیوانی نادر است.

گال بسیار مسری است و از طریق تماس مستقیم پوست به پوست یا استفاده از حوله، رختخواب یا وسایلی که آلوده به کنه‌ها هستند، پخش می‌شود. به همین دلیل، افراد زیر در معرض خطر بیشتری برای آلوده شدن هستند:

کودکانی که به مهدکودک یا مدرسه می‌روند.

والدین یا مراقبان کودکان خردسال

بزرگسالان جوانی که نظر جنسی فعال هستند.

افرادی با چندین شریک جنسی

ساکنین مراکز مراقبت گسترده

بزرگسالان مسن‌تر

افراد با سیستم ایمنی ضعیف ، از جمله افراد مبتلا به HIV ، گیرندگان پیوند و سایرین که داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مصرف می‌کنند.

عقرب موجودی است که همه ما کمابیش از آن ها وحشت داریم. شکل ظاهری و نیش دردناک و کشنده، ان را در زمره موجودات هراس انگیز و خطرناک قرار داده است.

تعداد ۲۵ گونه از ۱۵۰۰ گونه عقرب شناخته شده در جهان، دارای سمی هستند که به اندازه کشتن یک انسان بالغ قدرت دارند

بررسی مهم ترین ویژگی های ظاهری عقرب

عقرب‌ها جاندارانی شکارچی، از شاخه بندپایان و رده عنکبوتیان هستند. برای بررسی مشخصات ظاهری آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

هشت عدد پا

مانند سایر عنکبوتیان، عقرب‌ها نیز ۸ عدد پا دارند.

پدیپالپ یا انبرک

پدیپالپ یا انبرک ها، دو عضو مهم دیگر در بدن عقرب‌ها می باشند. آن ها با استفاده از انبرک ها، طعمه را می گیرند و در حین خطر، از خود دفاع می کنند.

دم عقرب

اندامی که عقرب‌ها را تا این حد مهم و خطرناک کرده است، نیشی است که در انتهای دم آنها جای گرفته است.

خبر خوش این است که این نیش در تمام گونه ها کشنده نیست، هرچند که می تواند بسیار دردناک باشد.

بررسی سایر ویژگی های ظاهری در عقرب‌

اندازه بدن در عقرب‌ها

طول بدن عقرب‌ها در گونه های مختلف، بین یک تا ۲۴ سانتیمتر متغیر است، با این وجود بیشتر گونه ها، اندازه ای در حدود ۵ تا ۸ سانتیمتر دارند.

اندازه بدن جنس نر و ماده یک گونه نیز متفاوت می باشد. عقرب‌های نر، بدن هایی بلندتر و باریک تر از بدن عقرب‌ ماده دارند.

رنگ در عقرب‌ها

به جز طول بدن، رنگ آن ها نیز از ویژگی هایی است که در گونه های مختلف عقرب‌ متفاوت می باشد، این موجودات خطرناک می‌توانند در رنگ‌های متفاوتی دیده شوند.

• سبز
• زرد
• قهوه ای
• قرمز
• آبی
• سیاه

در پوسته سخت عقرب‌ها، موادی با خواص فلوئورسنت وجود دارد، در نتیجه اگر آن ها شب هنگام، تحت تابش فرابنفش قرار بگیرند، به رنگ سبز درخشان دیده می شوند.

تولید مثل و چرخه زندگی عقرب ها

جفتگیری عقرب ها

تولید مثل عقرب‌ها به صورت فصلی و عمدتاً در ماه های گرم سال اتفاق می افتد. فرومون های جنسی ماده، که در فصل جفتگیری ترشح می شود، عقرب‌های نر را جذب می کند.

یک عقرب حتی از فواصل بسیار زیاد نیز، می تواند با ردگیری فرومون های جنسی، جفت خود را بیابد. سپس برای رسیدن به جنس ماده و جفت گیری، این مسیرهای طولانی را طی می کند.

جنس نر پس از رسیدن به جنس ماده، حرکات خاصی انجام می دهد تا توجه عقرب ماده را جلب کند. سپس جفت گیری انجام داده و قبل از اینکه توسط عقرب ماده خورده شود، از آنجا دور می شود.

گاهی در فصل تولید مثل، ماده ها برای افزایش ذخایر اسپرمی خود، با چندین نر جفت گیری می کنند.

زنده زایی در عقرب‌ها

بر خلاف حشرات که تخمگذار هستند، عقرب‌ها از طریق زنده زایی تولید مثل می کنند، گونه های مختلف این موجود، در هر نوبت تولید مثل می توانند بین ۳ تا ۱۰۰ بچه به دنیا بیاورند

مراقبت از نوزادان

این موجودات جزو محدود بندپایانی هستند که از نوزادان خود تا زمان به بلوغ رسیدن آن ها، نگهداری می کنند. به این منظور عقرب‌های ماده، نوزادانش را تا زمان رسیدن به بلوغ، بر پشت خود حمل می کند.

این کار چندان فداکارانه نیست، زیرا ممکن است عقرب‌های ماده برای رفع گرسنگی، مجبور به تغذیه از فرزندان خود شوند.

در طول فرآیند رشد، عقرب‌های سوار بر پشت مادر، چندین بار پوست اندازی می کنند و در نهایت با تکمیل چرخه رشد، اسکلت سفت و سختی در عقرب‌های بالغ تشکیل می شود.

عقرب‌ها کجا زندگی می کنند؟

به جز قطب جنوب، عقرب‌ها در تمام نقاط دنیا حضور دارند. در این میان، بیشترین جمعیت عقرب‌ها در نواحی گرمسیری و معتدل کره زمین دیده می شود.

عقرب‌ها در طول روز، خود را زیر صخره ها و شکاف های موجود در زمین پنهان می کنند. آن ها معمولاً روز را در استراحت می‌گذرانند و شب ها برای شکار از لانه خود خارج می شوند.

این موجودات ترسناک در خانه ها نیز همین رفتار را از خود نشان می دهند، یعنی عقربی که وارد خانه شده، به دنبال شکاف، حفره و منافذی می‌گردد تا روزها در آن پنهان شود.

با فرا رسیدن شب، عقرب برای شکار عنکبوت ها و سایر حشرات موجود در خانه، پناهگاهش را ترک می کند.

تغذیه عقرب‌ها

عقرب‌ها موجوداتی شکارچی هستند که از حشرات و یا حتی حیوانات بزرگتری مانند موش و مارمولک، تغذیه می کنند. آن ها در ابتدا با استفاده از زهر خود، شکار را بی حس و فلج کرده و سپس آن را می خورند.

در مواردی که اندازه طعمه کوچک است، آن ها می توانند بدون تزریق زهر نیز آن را شکار کنند

نکته قابل توجه در مورد تغذیه عقرب‌ها این است که آن ها نسبت به گرسنگی بسیار مقاوم هستند، این موجودات می توانند ماه‌ها بدون خوردن غذا زنده بمانند.

این نکته به خصوص در رابطه با عقرب‌هایی که به خانه ها راه یافته اند اهمیت می یابد، چرا که از بین بردن منابع غذایی عقرب‌ها در خانه، به تنهایی نمی تواند آن ها را از پای درآورد.

همانطور که گفته شد؛ عقرب در نتیجه گرسنگی نمی میرد و فقط در گوشه ای پنهان می شود.

خطرناک ترین گونه عقرب در ایران

گادیم یا گاردیوم، خطرناک ترین گونه عقرب در ایران است.

این گونه بیشتر در مناطق جنوبی کشور و به ویژه در استان خوزستان یافت می شود. در صورتی که گادیم شما را نیش بزند، احتمال زنده ماندن شما به کمتر از ۱۰ درصد می رسد.

این موجود خطرناک، با نام علمی Hemiscorpius lepturus، عامل بیشترین مرگ های ناشی از عقرب گزیدگی در ایران می باشد.

به همین دلیل گادیم را در لیست خطرناکترین عقرب‌های جهان قرار داده اند.

ورود عقرب های گادیم به خانه می توان باعث مرگ ساکنین آن شود، به همین دلیل همواره باید از روش های پیشگیری از ورود عقرب ها به خانه استفاده کرد.

اثرات زهر عقرب گادیوم بر بدن انسان

مهمترین دلیل مرگبار بودن نیش گادیم، نوع زهر آن است.

زهر گادیم بر خلاف زهر سایر گونه های این موجود، در بدن قربانی ایجاد درد نمی کند، در نتیجه فرد قربانی حتی متوجه نمی شود که توسط عقربی گزیده شده است تا به سراغ درمان آن برود.

این مسئله منجر به برخی تغییرات در بدن فرد می شود. این نوسانات عبارتند از:

1. پخش تدریجی زهر در خون
2. از کار افتادن ارگان ها
3. نهایتاً مرگ قربانی

زهر عقرب‌ها

مهمترین عامل ترس از این موجودات ترسناک، نیش دردناک آن است و اینکه نیش عقرب می تواند حاوی زهری کشنده باشد.

گاهی زهر عقرب که تا این حد کشنده است، می تواند به راهی برای نجات جان انسان ها تبدیل شود.

امروزه در ترکیب بسیاری از داروها، از زهر عقرب استفاده می شود. این موضوع، این ماده را به یکی از گرانبهاترین مواد موجود در کره زمین تبدیل کرده است.

باورهای غلط درباره نیش عقرب‌ها

درمورد ارتباط بین رنگ، اندازه و مکان زندگی عقرب، با میزان کشنده بودن زهر آن، باورهای عجیب و زیادی وجود دارد.

رنگ عقرب‌ها

به عنوان مثال بر اساس یک باور عمومی، عقرب‌های سیاه از عقرب‌های زرد، کشنده تر هستند.

اندازه عقرب ها

همچنین طبق یک باور دیگر، زهر عقرب‌های بزرگ از زهر عقرب‌های کوچک، خطرناکتر است.

مکان زندگی عقرب ها

برخی ها بر این باور هستند که عقرب‌های مناطق گرمسیری، با آب و هوای خشک، خطرناک تر از عقرب‌های مناطق معتدل و سردسیری هستند.

تمام این باورها بی اساس بوده و هیچ کدام مبنای علمی ندارند.

بر اساس نتایج تحقیقات علمی، کشنده بودن زهر، تنها به ترکیبات زهر بستگی دارد، همچنین ترکیبات زهر عاملی تأثیرگذار بر شکل ظاهری یا رنگ عقرب‌ها نیست.

ترکیبات زهر در عقرب‌ها

زهر عقرب‌ها حاوی پلی پپتیدها و سموم بسیار پیچیده است.

سموم موجود در زهر عقرب‌ها به سه دسته تقسیم می شوند.

1. نوروتوکسین
2. هموتوکسین
3. کاردیوتوکسین

بسته به درصد هر یک از سموم موجود در ترکیب زهر، اثر آن بر شکار یا انسان، متفاوت خواهد بود.

نوروتوکسین موجود در زهر عقرب‌ها، روی سیستم عصبی تأثیرگذار بوده و منجر به فلج یا مرگ قربانی می شود.

هموتوکسین ها باعث ایجاد اثرات موضعی خفیف می شوند. از قبیل :

• تورم
• درد
• تغییر رنگ در محل نیش زدگی

هشدار!

برخی گونه های عقرب زهرهای بسیار مهلکی دارند.

بنابراین از تماس با آن ها بدون محافظت از خود، اجتناب کنید. در صورتی که دچار گزیدگی شدید، حتماً بی معطلی به پزشک مراجعه نمایید.

انواع گونه های عقرب

خطرناکترین گونه به نام عقرب‌ قرمز هندی یا Hottentotta Tamulus

کوچکترین گونه جهان با نام علمی Microtityus fundorai که فقط یک سانتیمتر طول دارد

بزرگترین گونه های جهان با نام علمی Hadogenes troglodytes وPandinus imperator